Πολλές Ευχές
για Καλά Χριστούγεννα και Χαρούμενη Πρωτοχρονιά!
Το 2018 να φέρει μόνο τα καλύτερα,
για την Ελλάδα και όλους τους Έλληνες

Κάτι ξέχασες Ευκλείδη και είναι σημαντικό... 

 Με ιδιαίτερη φροντίδα για το καζίνο Λουτρακίου και το μελλοντικό καζίνο στο Ελληνικό τοποθετήθηκε ο υπουργός οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, περιορίζοντας τη χωροθέτηση του υπό μεταφορά καζίνο της Πάρνηθας σε άλλο χώρο εντός της Αττικής, ώστε να τους επηρεάσει όσο το δυνατόν λιγότερο. Δεν παρέλειψε επίσης να επιβάλει 5ετή ενίσχυση του Φορέα Διαχείρισης της Πάρνηθας από τα μελλοντικά έσοδα.

Ξέχασε όμως να συμπεριλάβει ρυθμίσεις για την τεράστια οικονομική ζημιά που θα επιφέρει στο Δήμο Αχαρνών μια ενδεχόμενη απομάκρυνση του Καζίνο από την επικράτεια του. Οφείλει ο υπουργός και η κυβέρνηση του, με ειδική πρόταση της οποίας θα γίνει η όποια μετεγκατάσταση, να εφαρμόσουν τουλάχιστον αντισταθμιστικές μειώσεις στις απαιτήσεις που έχει το δημόσιο απέναντι σε ένα δήμο, που μάλιστα βρίσκεται σε επιτήρηση. Μειώσεις στο διηνεκές, γιατί μόνιμη θα είναι η ζημιά.

Επιπλέον θα περίμενε κανείς μια κυβέρνηση που τονίζει με κάθε ευκαιρία το φιλολαϊκό της χαρακτήρα να πριμοδοτούσε την εγκατάσταση μια τέτοιας τουριστικής μονάδας σε περιοχές που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη επενδύσεων και εργασίας, σχεδιάζοντας γύρω από αυτές ευρύτερους πόλους αναψυχής. Ακόμα και στην κορυφή της Πάρνηθας να έμενε το καζίνο, αν η εταιρία έδινε τα πολλά εκατομμύρια ευρώ που λέει ότι θα επενδύσει θα μπορούσε να δημιουργηθεί, με τη βοήθεια της πολιτείας και του Δήμου, ένας ισχυρός πόλος έλξης που θα καθιστούσε βιώσιμη την επιχείρηση και θα ενίσχυε την τοπική ανάπτυξη. Ας ακούσει λοιπόν ο υπουργός τι λέει ο Δήμος Αχαρνών και να επανορθώσει ανάλογα. 

Μικρότερη Ταχύτητα – Περισσότερη Ασφάλεια. Ο ρόλος των Τοπικών Κοινωνιών είναι σημαντικός


Σε πολύ υψηλά επίπεδα παραμένουν η συχνότητα και η βαρύτητα των τροχαίων ατυχημάτων στη χώρα μας, με αποτέλεσμα ο φόρος αίματος να έχει αποκτήσει διαστάσεις γενοκτονίας. Το πρόβλημα είναι εθνικό και απαιτεί την καλύτερη συνεργασία κοινωνίας, κράτους και τοπικής – περιφερειακής αυτοδιοίκησης για την αντιμετώπιση του.
Δυστυχώς στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας, η ταχύτητα με την οποία κινούνται οι οδηγοί γίνεται αφορμή σοβαρών ατυχημάτων, πολλές φορές μοιραίων για τη ζωή των εμπλεκομένων. Κάθε λίγο μαθαίνουμε ή βλέπουμε και οι ίδιοι νέα περιστατικά, τα οποία αν τα αθροίσουμε δίνουν την εντύπωση ότι ζούμε σε «εμπόλεμη ζώνη»
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι άμεσης και έμμεσης αντιμετώπισης του προβλήματος πολλοί από τους οποίους μπορεί να μην εμπίπτουν στις τυπικές δημοτικές αρμοδιότητες (π.χ Κ.Ο.Κ-Τροχαία) , αν και η δημοτική αστυνομία διαθέτει  από το νόμο σχετικές δυνατότητες ελέγχου και σε πολλές πόλεις έχουν αναπτυχθεί προγράμματα κυκλοφοριακής αγωγής με δημοτική πρωτοβουλία κ.α.  Αυτό όμως που σίγουρα ένας Δήμος υποχρεούται να κάνει, είναι να προωθήσει  χαμηλού κόστους αλλά μεγάλης αποτελεσματικότητας μέτρα ήπιας κυκλοφορίας και γεωμετρικές παρεμβάσεις στο οδικό δίκτυο. Ειδικοί επιστήμονες και φορείς μπορούν όταν οι τοπικές κοινωνίες τους το ζητήσουν να προσφέρουν συγκεκριμένες κατευθύνσεις λύσεων. 
Πέρα από τη συντήρηση του οδοστρώματος και τη σήμανση χαμηλής κυκλοφορίας,  υπερυψωμένες διαβάσεις- διασταυρώσεις και νησίδες, καθώς και ειδικές διαμορφώσεις, όταν εφαρμόζονται στα σημεία και με τον τρόπο που πρέπει, είναι ικανές να περιορίσουν την ταχύτητα μειώνοντας σημαντικά τον κίνδυνο ατυχήματος για οδηγούς και πεζούς. Επιπρόσθετα υπάρχουν και άλλες ωφέλειες από παρεμβάσεις αυτής της μορφής, όπως η μείωση του θορύβου ,  η αισθητική βελτίωση κ.τ.λ.
Κανείς δεν επιτρέπεται  να μένει απαθής απέναντι σε ένα φαινόμενο που αν το σκεφτούμε μας αφορά όλους. Το ελάχιστο που πρέπει να γίνει είναι ο εντοπισμός όλων των προβληματικών σημείων «black spots» και η συστηματική διάθεση ενός επαρκούς ποσοστού των  τεχνικών προγραμμάτων κάθε Δήμου για την υλοποίηση μικρών, φθηνών αλλά πολύτιμων έργων που στην κυριολεξία σώζουν ζωές.


Η Πυξίδα της 3ης Σεπτέμβρη και η Επανίδρυση της Παράταξης

Αξίζει τον κόπο να διαβάσει κάποιος την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη μόνο και μόνο για διαπιστώσει πόσο λιτή, εύστοχή και ουσιαστική είναι ως βασικό κείμενο εκκίνησης και αναφοράς, προόδου και αποκλίσεων για την πολιτική δράση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος εδώ και 43 χρόνια.

Για τον αναγνώστη του 2017 πιστεύω ότι είναι χρήσιμες κάποιες γενικές παρατηρήσεις:

-  Η διακήρυξη δεν προσπαθεί να “επιβληθεί” της ιστορίας, αντίθετα ξεκινάει από τη δραματική συγκυρία της εποχής την κυπριακή τραγωδία, και μέσα από μια μεστή προσέγγιση αποπειράται να συναντηθεί με όλες τις γνήσια προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας που φιλοδοξεί ως φορέας να εκφράσει.

-  Η λέξη “Σοσιαλισμός” χρησιμοποιείται με φειδώ και με ακρίβεια. Δεν θα συναντήσει κανείς μια ξύλινη παράθεση «-ισμών»,  το κείμενο λειτουργεί ως διερμηνευτής των σοσιαλιστικών ιδεών στην ζωντανή ελληνική πραγματικότητα. Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι απουσιάζουν εντελώς οι «γεωγραφικοί» όροι αριστερά- δεξιά – κέντρο με τους οποίους συνηθίζουμε να εκφραζόμαστε.

-Επειδή ακριβώς η διακήρυξη είναι δεμένη με την εποχή της, χαρακτηρίζεται από έντονες διατυπώσεις εναντίον του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού της εποχής και του ρόλου του στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας. Ίσως ξενίζουν σήμερα αυτές οι αναφορές όταν έχουν αλλάξει τόσο πολύ οι γεωπολιτικές συνθήκες (πολυπολικότητα) και οι μορφές με τις οποίες εφαρμόζονται οι πρακτικές κυριαρχίας των ισχυρών κρατών του κόσμου.

-Κατά την πολύχρονη διαδρομή του Πα.Σο.Κ, ουδέποτε η διακήρυξη χρησιμοποιήθηκε  ως «Προκρούστης» ή μοναδική αλήθεια. Τροφοδότησε όμως πολλές επιμέρους πολιτικές του κινήματος και των ανθρώπων του, λειτουργώντας ως «αξιωματική βάση» για την παραγωγή τους.

Η διακήρυξη λοιπόν, η οποία ρητώς αναφέρει ότι “αποτελεί την πυξίδα που θα καθοδηγεί την πορεία μας προς μια νέα, αναγεννημένη, ανθρώπινη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, μια Ελλάδα που να ανήκει στους Έλληνες.” ορίζει τέσσερις βασικούς και αλληλένδετους στόχους που είναι η Εθνική Ανεξαρτησία, η Λαϊκή Κυριαρχία, η κοινωνική Απελευθέρωση και η Δημοκρατική Διαδικασία. Επίσης σκιαγραφεί και δώδεκα πιο εξειδικευμένες κατευθύνσεις προς αυτούς τους στόχους, εκ των οποίων η 12η θέτει εκτενέστερα  τις προγραμματικές βάσεις για την μελλοντική πορεία, ενώ οι υπόλοιπες επικεντρώνονται στην άρση των εσωτερικών και εξωτερικών δεσμών της ελληνικής πολιτείας και κοινωνίας. 


Κυρίαρχη είναι η έννοια της Εθνικής Ανεξαρτησίας η οποία συνδέεται με την δημιουργία μιας πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις αλλά και από τον έλεγχο μιας οικονομικής ολιγαρχίας στενά συνδεδεμένης με την εξάρτηση της χώρας. Προκρίνεται η αποσύνδεση από τους στρατιωτικούς, πολιτικούς και οικονομικούς συνασπισμούς, που υπονομεύουν την εθνική μας ανεξαρτησία και η ακύρωση των διεθνών συμβάσεων που είχαν οδηγήσει την Ελλάδα σε οικονομική, πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση από τα μονοπωλιακά συγκροτήματα της Δύσης και ιδιαίτερα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Διατυπώνεται το δόγμα της ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής για την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, της λαϊκής κυριαρχίας και την πραγμάτωση των επιδιώξεων του ελληνικού λαού, ενώ δίνεται έμφαση στην αισθητή παρουσία της Ελλάδας στους χώρους της Ευρώπης, της Μεσογείου και των Βαλκανίων. Στους γεωπολιτικούς αυτούς χώρους επιδιώκονται η σύσφιγξη των οικονομικών και πολιτιστικών σχέσεων και η δόμηση όλων των χωρών σε μια πανανθρώπινη και πανελεύθερη Κοινότητα με ίση μεταχείριση και ίσα δικαιώματα όλων των ανθρώπων.


Λαϊκή Κυριαρχία – Δημοκρατική Διαδικασία, κεντρικοί στόχοι του νέου κινήματος στα πλαίσια των οποίων προσδιορίζεται επίσης η σκοπιμότητα της ίδρυσης και λειτουργίας του. Προτάσσεται η ενεργός λαϊκή παρουσία για τη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας μας, η ενεργός συμμετοχή των πολιτών στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορεία της Ελλάδας. Επιδίωξη είναι, το απαραβίαστο της λαϊκής θέλησης , των συλλογικών και ατομικών δικαιωμάτων όχι μόνο να κατοχυρώνονται συνταγματικά αλλά και να προστατεύονται αποτελεσματικά από μια ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Στόχος είναι επίσης η αποδέσμευση του συνδικαλισμού από την εξάρτηση της οικονομικής ολιγαρχίας και από την κηδεμονία του κράτους, ώστε να κατοχυρωθεί ως ελεύθερο και αυτόνομο κίνημα στην υπηρεσία των συμφερόντων του εργαζομένου Λαού. Σε ότι αφορά δε τα κόμματα και τη λειτουργία τους, ξεκάθαρα επιτίθεται εναντίον των φεουδαρχικών  και ρουσφετολογικών σχέσεων που επικρατούσαν σε αυτά και τονίζει την ανάγκη για πολιτικούς οργανισμούς αρχών, των οποίων η ηγεσία να δεσμεύεται από τις δημοκρατικές αποφάσεις της βάσης.

Επιδιώκεται τέλος η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού Λαού, που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Στον οικονομικό σχεδιασμό περιλαμβάνονται ο περιφερειακά αποκεντρωμένος κοινωνικός προγραμματισμό,  η κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος και των βασικών παραγωγικών – εμπορικών μονάδων καθώς και η συνεταιριστική οργάνωση των αγροτικών – βιοτεχνικών επιχειρήσεων.  Προτάσσεται η διοικητική αποκέντρωση με ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης,  το συστηματικό και προοδευτικό κλείσιμο του ανοίγματος ανάμεσα στα κατώτερα και τα ανώτερα εισοδήματα κατά περιφέρεια και επάγγελμα. Στον κοινωνικό τομέα ξεχωρίζουν οι διακηρύξεις για  μια οικιστική και πολεοδομική πολιτική που να εξασφαλίζει πολιτισμένη κατοικία σε κάθε Ελληνική οικογένεια, για μια καινούργια δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία ανεξαίρετα για όλους τους Έλληνες ώστε να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες, για την κοινωνικοποίηση της υγείας, που συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, για ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γερατειά και ανεργία, την προστασία της μητέρας και του παιδιού, για την προστασία του περιβάλλοντος, για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των εθνικών λαϊκών παραδόσεων και τη συμμετοχή ολόκληρου του Λαού στην πολιτιστική εξέλιξη κ.α.


Είναι φανερό ότι ως προς την πυξίδα της 3ης Σεπτέμβρη και των αρχών την διέπουν θα εντοπίσει κανείς επιμέρους επιτυχίες, αποτυχίες και αναθεωρήσεις μέσα στους δρόμους και τα μονοπάτια που κάθε φορά ακολούθησε το Πα.Σο.Κ στα πολλά χρόνια κυβερνητικής και αντιπολιτευτικής του διαδρομής.  Πολλές αναθεωρήσεις οφείλονται σε αντικειμενικές συνθήκες, η πραγματικότητα διαρκώς εξελίσσεται, ενώ η κυβερνητική δραστηριότητα μοιραία έφερνε και φθορά η οποία συσσωρευόταν και απαιτούσε επανεκκινήσεις σε πολιτικό και στελεχιακό επίπεδο. Οι βασικοί 4 μεγάλοι στόχοι – οράματα άλλαζαν περιεχόμενο,  καθώς άλλαζε η Ελλάδα, ο κόσμος αλλά και το ίδιο το Κίνημα. Κάποια στιγμή ίσως να έμοιαζαν και οι ίδιοι ως «τετριμμένοι» και «ξεπερασμένοι», όταν μεταπολιτευτικά η χώρα μας αναπτυσσόταν ραγδαία, ενώ παράλληλα όλος ο δυτικός κόσμος (Ευρώπη – Η.Π.Α) ένιωθε αδικαιολόγητα ασφαλής και ικανοποιημένος, όντας κυρίαρχος γεωπολιτικά και έχοντας αναδείξει στέρεες μεσαίες κοινωνικές τάξεις.

Στη σημερινή πληγωμένη Ελλάδα που λίγο έλειψε να απολέσει πλήρως και ανεπανόρθωτα τη δυνατότητα της να συμβαδίσει με τις πλέον σύγχρονες χώρες της Ευρώπης, οι διαχρονικοί μεγάλοι στόχοι της 3ης Σεπτέμβρη αποκτούν εναργέστερο νόημα για τη χώρα μας στις επόμενες δεκαετίες που έρχονται. Η πλήρης ανάκτηση της εθνικής αξιοπρέπειας και αυτοπεποίθησης, η γρήγορη αποκατάσταση των μνημονιακών αδικιών,  η προστασία της σταθερότητας στη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, η προοπτική της ακόμα πιο ενωμένης Ευρώπης, η ανάκαμψη  και ο μετασχηματισμός του κοινωνικού και παραγωγικού κράτους, η ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών στην οικονομία, την εργασία και τη δημοκρατία  είναι μερικές μόνο από τις σύγχρονες κατευθύνσεις που μπορούμε να ενσωματώσουμε πολιτικά.

Θα ήταν μια ανυπολόγιστη απώλεια, αν στην προσπάθεια της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης για εκλογική-πολιτική ανάκαμψη ξεπερνούσε ως «αποτυχημένο» το αξιακό, συμβολικό και αντιληπτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο γεννήθηκε, εργάστηκε και πέτυχε η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα. Θα αδικούσε τα επιτεύγματα, θα συγκάλυπτε τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στην εφαρμοσμένη πολιτική και θα παρέδιδε το χώρο του κέντρου και της αριστεράς στον καιροσκοπικό λαϊκισμό που ψάχνει τρόπο διατήρησης του στην εξουσία. Η επανίδρυση του Πα.Σο.Κ και της Δημοκρατικής Παράταξης μέσα από τις αρχές της 3ης Σεπτέμβρη όπως αυτές οφείλουν να ιδωθούν και να ανανεωθούν στην Ελλάδα του 21ου Αιώνα είναι ο δρόμος της αλήθειας, της συνέπειας και της πραγματικής ελπίδας για κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα. 


Το Υπουργείο Μεταφορών και οι "Αόρατοι" Επιβάτες του Προαστιακού


Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στις κινήσεις της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και του υπουργείου Μεταφορών, είναι φανερό ότι δεν είχαν υπολογίσει καθόλου την επιβάρυνση των επιβατών του Προαστιακού όταν αποφάσιζαν τις αλλαγές στα δρομολόγια. Ήταν μόνο μετά τις μεγάλες αντιδράσεις, που μίλησαν για έργα που πρέπει να ολοκληρωθούν και για δρομολόγηση λεωφορείων. Εκείνο που τους ενδιέφερε πρωτίστως ήταν να αναδείξουν επικοινωνιακά την ολοκλήρωση της Ηλεκτροκίνησης, σε βαθμό μάλιστα που προκαλεί κατάπληξη. Διαβάζοντας κάποιος την ανακοίνωση του υπουργείου αποκομίζει την εντύπωση ότι η Αθήνα ήταν αποκλεισμένη συγκοινωνιακά από το Αεροδρόμιο, λες και δεν υπάρχουν οι γραμμές του Μετρό (Δουκίσσης Πλακεντίας) και Ηλεκτρικού (Νερατζιώτισσα)! Κανένας δεν είναι εναντίον της ολοκλήρωσης των έργων Hλεκτροκίνησης, το αντίθετο μάλιστα, αλλά περιμέναμε βελτίωση και όχι χειροτέρευση των παρεχόμενων υπηρεσιών του Προαστιακού.
Πρακτικά το πρόβλημα έχει ως εξής:
Δεν υπάρχει σαφής δέσμευση Υπουργείου/ΟΣΕ/ΤΡΑΙΝΟΣΕ για αποκατάσταση της γραμμής Αεροδρόμιο - Λιόσια - Κιάτο και της συχνότητας των δρομολογίων που είχε.
Δεν υπάρχει ξεκάθαρος σχεδιασμός για το Σ.Κ.Α το οποίο έχει κοστίσει πάνω από 130 εκατ. ευρώ και πρακτικά υπολειτουργεί. Σήμερα μετά από τόσα χρόνια θα έπρεπε να συζητάμε τη σύνδεση του με το Μετρό, αντίθετα όμως αντιμετωπίζουμε την προοπτική της περαιτέρω υποβάθμισης και της αδρανοποίησης.
Το υπουργείο οφείλει να κατανοήσει, έστω και εκ των υστέρων, ότι έχει προσθέσει ακόμα ένα καθημερινό βάρος στους κατοίκους της Αττικής, κυρίως της Δυτικής. Δεν ξέρω αν το έχει καταλάβει , αποδεικνύεται δυστυχώς ότι οι επιβάτες είναι "αόρατοι" μέχρις ότου αποφασίσουν να αντιδράσουν, άρα λοιπόν χωρίς αμφιβολία μόνο η συνεχής κοινωνική εγρήγορση προς όλες τις κατευθύνσεις, μπορεί να αποτελέσει αποτελεσματική οδός αντιμετώπισης.

Νέα Υποβάθμιση στο Συγκοινωνιακό Κέντρο Αχαρνών και στην Ποιότητα Μετακίνησης των Επιβατών της Αττικής

Η διοίκηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και το Υπουργείο Μεταφορών αποφάσισαν να απαξιώσουν  το Συγκοινωνιακό Κέντρο Αχαρνών (Σ.Κ.Α), για το οποίο έχουν δαπανηθεί εκατομμύρια ευρώ , και να καταργήσουν πρακτικά τον ρόλο του ως Κύριος Επιβατικός Σιδηροδρομικός Σταθμός που έχει στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας – Αττικής,  μαζί με τον Σταθμό Αθήνας – Πειραιά (Λαρίσης).

Από Κυριακή 30 Ιουλίου 2017,  η Αθήνα θα είναι κόμβος για όλες τις μετακινήσεις από και προς το Αεροδρόμιο, τη Χαλκίδα, το Κιάτο και τον Πειραιά, με δρομολόγια ανά μια-δύο ώρες  και διακόπτοντας τη φυσική ροή μεταξύ των δρομολογίων στο Σ.Κ.Α στην κατεύθυνση Αεροδρόμιο - Κιάτο. Οι αλλαγές αυτές έχουν ως αποτέλεσμα  την περαιτέρω συγκοινωνιακή υποβάθμιση όχι μόνο των Δήμων Αχαρνών και Φυλής, αλλά όλων των Δήμων που εντάσσονται στις περιφερειακές ενότητες Ανατολικής και Δυτικής Αττικής.  


Αν αυτές οι ρυθμίσεις έχουν μόνιμο χαρακτήρα είναι ολοφάνερο ότι το υπουργείο Μεταφορών, κόντρα στις αρχές της συγκοινωνιακής  πολυκεντρικότητας που οφείλει να ακολουθεί,  αντιμετωπίζει τους επιβάτες εκτός Αθηνών – Κέντρου  ως επιβάτες δεύτερης και τρίτης κατηγορίας, που είναι υποχρεωμένοι να υφίστανται κακή εξυπηρέτηση και να λένε και ευχαριστώ.

Οι Εντυπώσεις και Παρεμβάσεις μου στο Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης

Μετά από ένα πυκνό σε πολιτικές διαδικασίες τριήμερο, μπορώ να πω ότι το Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης πήγε πολύ καλά και πέτυχε απόλυτα τους σκοπούς του. Η βασικότερη επιτυχία είναι ότι  χιλιάδες πολίτες όλων των ηλικιών, εντός και εκτός των κομμάτων, είχαν την ευκαιρία να ακούσουν και να μιλήσουν ελεύθερα για επιμέρους ζητήματα, αλλά και για την προοπτική της μεγάλης δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης.
Σε ότι με αφορά, είχα την ευκαιρία να τοποθετηθώ τόσο στην Ολομέλεια όσο και στο Εργαστήριο «Μεταρρυθμίσεις  και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση για τη Δημόσια Διοίκηση και Αυτοδιοίκηση», που συνδιοργανώσαμε όλοι οι «όμοροι»  τομείς της Συμπαράταξης.
Αναλυτικά μπορείτε να δείτε στο blog μου spyrosvrettos.blogspot.com, επιγραμματικά να σημειώσω ότι επανέλαβα στην ολομέλεια τις θέσεις μου για το ιδεολογικό στίγμα μας,  που κατά τη γνώμη μου πρέπει να κινείται  στο ευρύ, κοινωνικό και δημοκρατικό πλαίσιο αξιών και στόχων που ιστορικά θέλουμε να υπηρετούμε και όχι να περιοριστεί σε κάποιο «κέντρο». Μίλησα επίσης για προτάσεις που θα ήθελα να δω στο «Σχέδιο Ελλάδα», όπως το δίκτυο αναπτυξιακών τραπεζών (κεντρικής και περιφερειακών), τη μεταφορά του Ο.Α.Σ.Α στην Περιφέρεια και τους Δήμους της Αττικής και τα Ολοκληρωμένα Προγράμματα Κοινοτικής Ασφάλειας και Συνοχής.
 Σε ότι αφορά το οργανωτικό μέρος του νέου φορέα που συζητάμε, επανέλαβα την άποψη μου για μια «Τρίτη Λύση»  μεταξύ της  «ομοσπονδοποίησης» των δυνάμεων της  κέντρο-αριστεράς και ενός νέου «μονολιθικού» κόμματος στον χώρο. Μίλησα επίσης  για βελτιώσεις που μπορούν να γίνουν στον «Οδικό Χάρτη» μέχρι το τελικό συνέδριο, μεταξύ των οποίων και η επιλογή των συμβόλων που θα μας χαρακτηρίζουν, από τα μέλη και τους φίλους που θα ψηφίσουν για την εκλογή Προέδρου.
Στο Εργαστήριο, ως γραμματέας του Τομέα Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Ψηφιακής Σύγκλισης, υπογράμμισα ότι  ήταν το ΠΑΣΟΚ εκείνο το κόμμα που διαχρονικά «επέβαλλε» τη θεματολογία της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και των Τ.Π.Ε στην Ελληνική πολιτική ζωή, ακόμα και σε πολύ δύσκολες περιστάσεις όπως π.χ όταν παρέλαβε την Ελλάδα λίγο πριν τη βέβαιη χρεοκοπίας της.
Κοιτώντας μπροστά, επεσήμανα ως κρίσιμους παράγοντες για τη δημιουργία σύγχρονων υπηρεσιών Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης την αξιοποίηση της γνώσης, τη διασύνδεση με τις  ευρωπαϊκές πολιτικές, τη συνεχή παρακολούθηση με δείκτες υλοποίησης και τη διαχείριση των αλλαγών.

Στο συνέδριο αυτό πιστεύω ότι αποδείχθηκε πως η ενότητα, ο διάλογος και οι δημιουργικές αντιθέσεις είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να μας πάει μπροστά.  Από σήμερα ξεκινάει μια περίοδος πολύ κρίσιμων συλλογικών αποφάσεων, που πρέπει να δρομολογηθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα.  Περιθώρια για λάθη δεν υπάρχουν πλέον. 

Η Παρέμβαση μου στο Εργαστήριο «Μεταρρυθμίσεις και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση για τη Δημόσια Διοίκηση και Αυτοδιοίκηση»

Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω εκφράζοντας έναν "κομματικό Πατριωτισμό" ως Γραμματέας του τομέα Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.  Ο λόγος που το κάνω είναι ότι αρκετές φορές στις διάφορες ημερίδες και τον δημόσιο διάλογο βλέπω  να μιλάνε για έργα ορόσημα όπως η Διαύγεια, το Open Gov , το Taxis τα ΚΕΠ και πολλά άλλα, λες και έγιναν μόνα τους,  χωρίς να πέρασαν κυβερνήσεις που είχαν τις ανάλογες προτεραιότητες.
Οφείλω λοιπόν να υπογραμμίσω προς όλες τις κατευθύνσεις και ιδιαίτερα προς όλους έχουμε πολιτική συμμετοχή στο εγχείρημα της ενωμένης κεντροαριστεράς,   ότι ήταν  το ΠΑΣΟΚ εκείνο το κόμμα που στην κυριολεξία «επέβαλλε», τη θεματολογία της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και των Τ.Π.Ε στην Ελληνική πολιτική ζωή, από την αρχή, από τη δεκαετία του 80 ακόμα.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι  το ΠΑ.ΣΟ.Κ παρά τις πολύ δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπισε όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, λίγο πριν τη βέβαιη χρεοκοπίας της,  ξεκίνησε ένα  φιλόδοξο σχέδιο μεταρρυθμίσεων του κράτους με άξονα την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και τις Τ.Π.Ε, έχοντας αντιληφθεί την αυξημένη σημασία που είχαν για την προοπτική της πατρίδας μας. Από τότε, το 2009 – 2010 πριν γίνουν κοινός τόπος όλα αυτά τα ζητήματα γιατί σήμερα όλοι , σε όλο τον κόσμο μιλάμε και συζητάμε για τον Ψηφιακό Μετασχηματισμό της οικονομίας, της κοινωνίας και της δημόσιας  διοίκησης.
Τώρα νομίζω πως είναι  κοινή διαπίστωση, όλων μας ανεξάρτητα από πολιτικό ή κομματικό προσανατολισμό   ότι η  αδυναμία υλοποίησης των ψηφιακών στρατηγικών κατά τη διάρκεια της κρίσης που ζούμε μας στοίχισε πανάκριβα.  Είναι απορίας άξιο πως η Ελλάδα δεν άδραξε την ευκαιρία να κάνει άλματα στην Ηλεκτρονική διακυβέρνηση όταν αυτό χρειαζόταν να κάνει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο για να ξεπεράσει το μεγάλο πρόβλημα αποτελεσματικότητας που έχει στη δημόσια διοίκηση και αυτοδιοίκηση.
Κοιτώντας λοιπόν προς το μέλλον , γιατί αυτό πρέπει να κάνουμε, ας έχουμε στο νου μας ότι θα μπορούσαμε σήμερα να είμαστε κοντά στο επίπεδο της Εσθονίας, ίσως όχι από επιλογή αλλά σίγουρα από ανάγκη.
Μια Εσθονία που σήμερα που μιλάμε αναλαμβάνει την Προεδρία τη Ε.Ε έχοντας ως προτεραιότητα  την ολοκλήρωση της ψηφιακής αγοράς  και την  καθιέρωση της ελευθερίας διακίνησης δεδομένων ως την 5η ελευθερία της Ένωσης.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα λοιπόν από δω και πέρα: Που είμαστε , που θέλουμε να φτάσουμε και πως; 
 Που είμαστε; Τόσο η διαίσθηση όσο και τα δεδομένα μας λένε ότι είμαστε στάσιμοι.
Ανήκουμε σε εκείνες τις χώρες  που έχουν δυνατότητες αλλά δεν τις αξιοποιούν αποδοτικά. 
Που θέλουμε να φτάσουμε; Θέλουμε να φτάσουμε και να παραμείνουμε σε εκείνη την ομάδα των ώριμων ψηφιακά κρατών,  που παρακολουθούν τις εξελίξεις και δίνουν ποιοτικές, ασφαλείς και αδιάλειπτες υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης στους πολίτες. Για τον στόχο αυτό υπάρχουν καλά και κακά νέα. Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει τεράστιο απόθεμα τεχνικών λύσεων και επιχειρηματικών διαδικασιών που αν εφαρμοστούν επαρκώς μπορούν να μας πάνε γρήγορα μπροστά. Είτε μιλάμε για την κεντρική διοίκηση είτε για την αυτοδιοίκηση. Τα κακά νέα είναι αυτές οι λύσεις και οι διαδικασίες αλλάζουν τόσο γρήγορα που αν δεν το προσέξεις μπορείς να χάσεις έδαφος και να υποβαθμιστείς.  
Πως θα φτάσουμε στο στόχο μας:
Καταρχήν πρέπει να τον έχουμε ως ξεκάθαρα διατυπωμένο Εθνικό αναπτυξιακό στόχο. Σήμερα όλες οι πολιτικές δυνάμεις παίρνουν  όρκους «Ψηφιακής Αγάπης». Θετικό είναι ,αλλά χρειάζονται και άλλα πράγματα.
Χρειάζεται στενή διασύνδεση με τις ευρωπαϊκές πολιτικές για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και το ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους και της οικονομίας
Χρειάζεται συνεχής παρακολούθηση με δείκτες, όχι μόνο Ευρωπαϊκούς αλλά και δικούς μας, ενδογενείς,  που θα αφορούν την ποιότητα εφαρμογής των όποιων σχεδιασμών κάνουμε. 
Χρειάζεται άριστη διαχείριση των αλλαγών που συμβαίνουν στην τεχνολογική βάση και στα επιχειρησιακά μοντέλα οργάνωσης.
Μπορεί από αυτά που λέω να βγαίνει μια πολιτική ουδετερότητα σε ότι αφορά την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Σε μεγάλο βαθμό ξέρετε, υπάρχει γιατί το κράτος σήμερα οφείλει να είναι ψηφιακό ανεξάρτητα από το εύρος και τον προσανατολισμό που κάθε κόμμα πιστεύει ότι πρέπει να έχει.
Από την άλλη όμως υπάρχουν δυο τομείς στους οποίους μπορούμε με ασφάλεια να διαχωρίσουμε πολιτικές  προτεραιότητες μεταξύ των κομμάτων
Ο πρώτος είναι ο βαθμός που τελικά εφαρμόζουν ή ελέγχουν για την εφαρμογή τους όλα όσα συζητάμε. Για τον απλούστατο λόγο ότι όσο τα πράγματα δεν αλλάζουν προς την αυτονόητη κατεύθυνση, τόσο διατηρούνται οι γνωστές σε όλους μας παθογένειες της δημόσιας διοίκησης στην Ελλάδα.
Ο δεύτερος είναι κατά πόσο αξιοποιείται η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση για να δώσει επιπλέον δικαιώματα, δημοκρατικές και κοινωνικές δυνατότητες στον πολίτη στην Ελλάδα και ολόκληρο τον κόσμο. Υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες για να υλοποιηθούν τα οράματα και να δικαιωθούν οι αγώνες όλων όσων πίστεψαν και πιστεύουν ότι οι σύγχρονες κοινωνίες μπορεί να είναι και αλλιώς , να είναι σοσιαλιστικές. 
Μπορώ να πω πολλά πάνω σε αυτό, αλλά θα ήθελα να ολοκληρώσω την παρέμβαση μου με κάτι πιο πρακτικό,  λέγοντας ότι αν θέλουν τα κόμματα  να βάλουν την  Ηλεκτρονική Διακυβέρνησης στο DNA της δημόσιας διοίκησης, ο καλύτερο τρόπος είναι να τη βάλουν στο  DNA της δικής τους διοίκησης.

Η Ομιλία μου στο Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης

Μετά από αλλεπάλληλες εθνικές υποχωρήσεις και ήττες η κυβέρνηση Σύριζα – Ανελ καλείται να επιτελέσει τουλάχιστον το ελάχιστο καθήκον που οφείλει προς τον Ελληνικό λαό, να οδηγήσει τη χώρα στην αυτοδύναμη χρηματοδότηση της από τις αγορές στη λήξη του 3ου αχρείαστου μνημονίου που ίδια συνομολόγησε.
Δυστυχώς έπειτα από την μακρά αλυσίδα καθυστερήσεων που επέφεραν ο αριστερός και δεξιός λαϊκισμός  η έξοδος στις αγορές δεν σημαίνει έξοδο από τις μνημονιακές λογικές. Δηλαδή από τις υπερβάλλουσες και υφεσιακές συγκριτικά με  τα υπόλοιπα κράτη – μέλη  της Ευρωπαϊκής ένωσης και της Ευρωζώνης δεσμεύσεις της  χώρας μας έναντι της ίδια της ένωσης και άλλων θεσμών & δανειστών.
Αντίθετα οι δεσμεύσεις αυτές έλαβαν μόνιμο χαρακτήρα όπως φαίνεται από τις υποχρέωση της χώρας μας για υπερβολικά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060, αλλά και από την 100ετή υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας .
Εάν η κυβέρνηση δεν έχει την ικανότητα να πετύχει τον ελάχιστο, αλλά σημαντικό, στόχο της χρηματοδότησης της χώρας από τις αγορές μέχρι τον Αύγουστο του 2018, τότε εθνικά σκεπτόμενη θα πρέπει από τώρα να παραιτηθεί, δίνοντας στην Ελλάδα τη δυνατότητα να αντιδράσει εγκαίρως. 
Σε κάθε περίπτωση, όποτε και να γίνουν οι εκλογές, Η πολιτική καταδίκη της κυβέρνησης αυτής, είναι μια μη αναστρέψιμη διαδικασία και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα καλείται να τοποθετηθεί στην μετά Σύριζα εποχή. Ήδη ο σημερινός Σύριζα αποτελεί κάτι άλλο από το κόμμα που ξεκίνησε από το 3% και έγινε κυβέρνηση πατώντας πάνω στην αντιμνημονιακή εξαπάτηση.  Αυτή τη στιγμή η κυβερνώσα ομάδα αποτελείται από επαγγελματίες πολιτικούς που ψάχνουν εναγωνίως να βρουν στρατηγική διαιώνισης της παραμονής τους σε πρωταγωνιστικό  ρόλο και συγκάλυψης των αποτελεσμάτων της πολιτικής  τους . Αποτελέσματα  τα οποία σε όρους καθαρής επίδρασης στην κοινωνία μπορούν άνετα να χαρακτηριστούν  πιο δεξιά και νεοφιλελεύθερα  από εκείνα της πολιτικής που αναγκάστηκε να εφαρμόσει το  ΠΑΣΟΚ κατά τη διάρκεια των δυο πρώτων μνημονίων.   
Μπορεί η ήττα του Σύριζα να είναι βέβαιη, αλλά για εμάς αυτό δεν λέει από μόνο του κάτι. Εκείνο που χρειάζεται , και γι΄αυτό είμαστε όλοι εδώ, είναι η θετική αντι-παράθεση στις επόμενες εκλογές μιας ενωμένης, ισχυρής και ανανεωμένης δημοκρατικής & προοδευτικής παράταξης. Μιας παράταξης που θα βάλει στο περιθώριο το λαϊκισμό και θα μπορεί να πάει τη χώρα μπροστά, μαζί με τους πολλούς και για τους πολλούς.
Γύρω λοιπόν από αυτό το βασικό ζητούμενο θα ήθελα να τοποθετηθώ ξανά, γιατί το έχω κάνει πολλές φορές ,  στα σημεία-κλειδιά του εγχειρήματος  που είναι ο πολιτικός προσανατολισμός και το οργανωτικό-λειτουργικό μοντέλο,
Θεωρώ ότι πρέπει να αποφύγουμε τον εγκλωβισμό μας στις λογικές του άχρωμου, στενού, δήθεν τεχνοκρατικού κέντρου αλλά αντίθετα να κινηθούμε στο ευρύ, κοινωνικό και δημοκρατικό πλαίσιο αξιών και στόχων που ιστορικά θέλουμε να υπηρετούμε.
Ο ξεκάθαρα κοινωνικός και δημοκρατικός προσανατολισμός  θα δώσει και στις προγραμματικές δεσμεύσεις μας τις αιχμές  που απαιτείται να έχουν ώστε να γίνει η βάση μια πλειοψηφικής κοινωνικής συμφωνίας, στη βάση όμως αξιών και ρήξεων και όχι παραλυτικών συμβιβασμών. 
Πρώτα απ΄όλα ρήξη με εκείνη τη λογική που λέει ότι το κράτος δεν μπορεί παρά να είναι πρόβλημα για την ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο και άρα πρέπει να εξαφανιστεί ποσοτικά και ποιοτικά. Να είναι ελάχιστο.
Απέναντι σε αυτή τη λογική πρέπει να αντιπαραβάλουμε τεκμήρια, θέσεις και επιχειρήματα υπέρ ενός πειθαρχημένου δημοσιονομικά, έξυπνα αποκεντρωμένου & ψηφιακά οργανωμένου κράτους,  ικανού να συγκεντρώνει και διαχειρίζεται αποδοτικά  τους απαραίτητους πόρους , ικανού να αξιοποιεί τους ανθρώπους που χρειάζεται, ούτε λιγότερους ούτε περισσότερους, ώστε να παρεμβαίνει αποτελεσματικά στην ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Με αυτή την οπτική θέλω να βλέπω και το «Πρόγραμμα Ελλάδα»  και θα ήθελα να αναφερθώ πιο συγκεκριμένα:
Για την ανάγκη λειτουργίας και ίδρυσης ενός δικτύου αναπτυξιακών περιφερειακών τραπεζών , που αναφέρονται και στην εισήγηση, μαζί με μια κεντρική αναπτυξιακή τράπεζα, ώστε να ενισχυθεί ο μετασχηματισμός της οικονομίας μας στις κατευθύνσεις που θέλουμε. Θα ήθελα να θυμίζω ότι η ιδέα μια κρατικής αναπτυξιακής τράπεζα υπάρχει από το 2010, όλες οι κυβερνήσεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το έχουν εξαγγείλει και σήμερα είναι περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ, ύστερα από τον αφελληνισμό που επήλθε στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα από την κυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ.
 Σχετικά με δυο προτάσεις που έχω καταθέσει προς συζήτηση στο «Πρόγραμμα Ελλάδα» και αφορούν την αποκέντρωση, από το Κράτος στην Περιφέρεια και από το Κράτος και την Περιφέρεια στους Δήμους και είναι:  
Η  μεταφορά των μετοχών του ομίλου ΟΑΣΑ από το υπερταμείο αλλά και της διοίκηση του από το υπουργείο Μεταφορών, προς την Περιφέρεια και τους Δήμους της Αττικής. Με αυτόν τον τρόπο θα αποσυνδεθεί ο όμιλος από τους έντονους πολιτικούς κύκλους της κεντρικής πολιτικής σκηνής και θα έρθει πιο κοντά στους επιβάτες που εξυπηρετεί. 
Η ανάπτυξη Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων Κοινοτικής Ασφάλειας & Συνοχής,  τα οποία θα δώσουν στους δήμους τη δύναμη να αντιμετωπίσουν πολυσύνθετα προβλήματα τοπικού χαρακτήρα που αφορούν την ενίσχυση της ασφάλειας , την απογκετοποίηση περιοχών κ.α

Σε ότι αφορά το οργανωτικό σχήμα της προσπάθειας μας εδώ και πολύ καιρώ υποστηρίζω την  άποψη μου για την λογική μιας  «Τρίτης Λύσης»  μεταξύ της  «ομοσπονδοποίησης» των δυνάμεων της  κέντρο-αριστεράς και ενός νέου «μονολιθικού» κόμματος στον χώρο.
Το ίδιο υποστηρίζω και τώρα, ένα σχήμα της μορφής «ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Συμπαράταξη»  που θα βασίζεται σε δυο πυλώνες:
Ο πρώτος πυλώνας, να είναι ένα νέο επί της ουσίας κόμμα με σφιχτές διαδικασίες και οργάνωση σε Περιφερειακό & Τοπικό επίπεδο, με πλήρη καταστατική κατοχύρωση των τάσεων και των ρευμάτων. Τα κόμματα που θα συμμετέχουν σε αυτόν το πυλώνα, βεβαίως θα αναστείλουν τη λειτουργία και το καταστατικό τους.
Ο δεύτερος πυλώνας, να είναι μια ανοιχτή συνεργασία κινήσεων & κομμάτων που επιθυμούν να διατηρούν την αυτονομία τους και με κύριο σκοπό τη συνδιαμόρφωση των πολιτικών μας θέσεων με την κοινωνία, όπως π.χ το «Πρόγραμμα Ελλάδα».
Πιστεύω ότι υπάρχει χώρος για μια τέτοια προοπτική με βάση βεβαίως τον σεβασμό  στις αποφάσεις που θα λάβουν τα κόμματα της συμπαράταξης , όπως  βάση τον οδικό χάρτη και με βασικό γνώμονα την ενότητα των δυνάμεων μας και την αποτελεσματική δράση μας.
Σε ότι αφορά τον οδικό χάρτη, δεν θα πρέπει να εγκλωβιστούμε στο ψευτοδίλημμα της εκλογής προέδρου πριν ή μετά το τελικό συνέδριο, γιατί η σειρά των πραγμάτων έτσι όπως έχει τεθεί είναι επαρκής πολιτικά και ταυτόχρονα επιδεκτική βελτιώσεων. 
Η εκλογή προέδρου θα γίνει μετά τις αποφάσεις όλων των κομμάτων, που για το ΠΑΣΟΚ σημαίνει ένα αποφασιστικό συνέδριο το οποίο και θα καθορίσει αν μιλάμε για μια καθαρά ομοσπονδιακή οργάνωση του νέου φορέα ή κάτι άλλο. Σε κάθε περίπτωση μπορούμε ταυτόχρονα με την εκλογή προέδρου να εκλέξουμε συνέδρους και βεβαίως από τη στιγμή που αυτή γίνει στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου, θα υπάρχουν διαθέσιμες εισηγήσεις για όλα τα κεντρικά πολιτικά και οργανωτικά ζητήματα του νέου φορέα.
Τέλος, τίποτα δεν μας εμποδίζει να ρωτήσουμε την ίδια μέρα τους ψηφοφόρους απευθείας για μια σειρά ζητημάτων που μπορεί να είναι και σημαντικά όπως π.χ να επιλέξουν μεταξύ συμβόλων, θέσεων κ.α
Τελειώνοντας θα ήθελα να πω σε όλους τους συντρόφους, είτε προέρχονται από  το ΠΑΣΟΚ είτε από άλλες παρατάξεις, ότι προσωπικά θα υπερασπιστώ  και τον ήλιο τον πράσινο στα σύμβολα,  και τις λέξεις σοσιαλισμός, κίνημα και Ελλάδα στο όνομα του νέου  φορέα που θα προκύψει  μετά την ολοκλήρωση του οδικού χάρτη.
Έναν νέο φορέα που ενωμένοι θα φτιάξουμε και θα αλλάξουμε , για άλλη μια φορά,  την ροή των πραγμάτων.

Ζήτημα Αλλαγής και όχι Αποκατάστασης της "Τάξης" στις Αχαρνές

Αυτό που νομίζω πρέπει να συνειδητοποιήσουν η Ελληνική Αστυνομία και το αρμόδιο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, είναι ότι στην περίπτωση των Αχαρνών δεν μπορεί να τεθεί ζήτημα "αποκατάστασης της τάξης", με την έννοια της επιστροφής στην προηγούμενη γνωστή κατάσταση, η οποία και δημιούργησε τις συνθήκες για τον θάνατο του Μάριου-Δημήτριου.

Βρισκόμαστε σε ένα σημείο, στο οποίο ο όποιες κινήσεις της αστυνομίας από δω και πέρα οφείλουν να έχουν αποτελέσματα και κυρίως διάρκεια.

Αποτελέσματα και διάρκεια, που θα γίνουν η ραχοκοκαλιά για να αναπτυχθούν επιπλέον δράσεις από την ίδια την Αστυνομία, συναρμόδια υπουργεία, το δήμο και την κοινωνία, ώστε να αλλάξει η κατεστημένη τάξη των πραγμάτων και να διαλυθούν οι εστίες ανομίας που βρίσκονται στην πόλη.

Αν κάτι τέτοιο δεν γίνει, τότε όχι μόνο θα γυρίσουμε στα συνηθισμένα αλλά θα πάμε και πιο κάτω, μια που εκληφθεί ως ήττα της συντεταγμένης πολιτείας, από εκείνους που κρατούν τα κλειδιά της παραβατικότητας.

Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι οι Δημότες και ο Δήμος των Αχαρνών δεν μπορούν να χαλαρώσουν την κινητοποίηση τους, αλλά αντίθετα να την οργανώσουν και να την διατάξουν σε μάχη διαρκείας. Ιδιαίτερα οι επόμενοι 6 μήνες θα κρίνουν πολλά για την εξέλιξη των πραγμάτων.

Συγκεκριμένες λύσεις για την Εγκληματικότητα απαιτούν οι Αχαρνές από την Πολιτεία

Κάτω από τη βαριά σκιά του θανάτου ενός μικρού παιδιού, του Μάριου, η Πολιτεία οφείλει να κάνει ό,τι δεν έχει κάνει μέχρι σήμερα για τον Δήμο Αχαρνών. Δεν είναι σημερινά ούτε το πρόβλημα, ούτε τα μέτρα που εδώ και πολύ καιρό ζητάει σύσσωμη η Αχαρναϊκή κοινωνία και ο Δήμος. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω τα πάγια αιτήματα για:
  • Αστυνομικό τμήμα στην περιοχή της Αυλίζας.
  • Συστηματική εκκαθάριση των "μαγαζιών" διακίνησης ναρκωτικών, που όλοι τα ξέρουν και έχουν συγκεκριμένη διεύθυνση και αριθμό.
  • Αστυνόμευση/έλεγχος των συγκοινωνιακών κόμβων (ΣΚΑ, Σταθμός Αχαρνών) και δρομολογίων της ΟΣΥ.
  • Τερματισμός του εμπορίου όπλων και γενικότερα του λαθρεμπορίου που γίνεται σε περιοχές της πόλης.
  • Ξήλωμα του καταυλισμού στο στρατόπεδο ¨Καποτά", που έχει καταληφθεί εδώ και χρόνια από παράνομους.
  • Βαθιές παρεμβάσεις στις κοινότητες των Ρομά, ώστε να μπορούν να ζουν ως κανονικοί Έλληνες πολίτες με τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις κ.α
Δεν καλούμαστε να επανεφεύρουμε τον τροχό, όλοι ξέρουμε τι πρέπει να γίνει και πολύ περισσότερο ξέρουν το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και η Αστυνομία. Καλούμαστε όμως να κάνουμε το χρέος, μας και πρώτα απ΄ όλους η Πολιτεία που έχει και το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης.

Τα «Ανοιχτά Δεδομένα» στη μάχη κατά της Εγκληματικότητας στην Αττική

Προς: Ελληνική Αστυνομία
         ΓΑΔΑ
         Α.Ε.Α/Διεύθυνση Δημόσιας Ασφάλειας
Θέμα: Τα «Ανοιχτά Δεδομένα» στη μάχη κατά της Εγκληματικότητας στην Αττική
Τα στατιστικά στοιχεία για  την εγκληματικότητα που δημοσιεύει με τη μορφή Ανοιχτών Δεδομένων (OPEN DATA) η Ελληνική Αστυνομία, είναι πολύ χρήσιμα για την γενική παρακολούθηση της εξέλιξης ενός σημαντικού προβλήματος με έντονη επίπτωση στην καθημερινότητα του πολίτη.  Στην περίπτωση της Αττικής,  η αξία τους θα πολλαπλασιαζόταν  αν αυτά δημοσιεύονταν  σε επίπεδο αστυνομικού τμήματος και όχι γενικής Διεύθυνσης (ΓΑΔΑ) όπως γίνεται σήμερα, στο site της Αστυνομίας (http://www.hellenicpolice.gr/) και το κεντρικό αποθετήριο Ανοιχτών Δεδομένων  (www.data.gov.gr) .
Ο λόγος είναι ότι κάτι τέτοιο θα επέτρεπε την αξιόπιστη κοινωνική αξιολόγηση σε επίπεδο Δήμου/Γειτονιάς , καθιστώντας περισσότερο ενήμερο και συμμέτοχο τον πολίτη στις προσπάθειες  μείωσης της εγκληματικότητας. Μείωση που ταυτόχρονα πρέπει να συνδυάζεται με την αποφυγή δημιουργίας περιοχών συσσώρευσης της εγκληματικής δράσης («γκέτο»-«άβατο» κ.α).  
Επιπλέον, η δημοσίευση των δεδομένων σε αναλυτικότερη γεωγραφική μορφή και σε μεγαλύτερη συχνότητα (εξάμηνο-τρίμηνο-μήνας) θα επιτρέψει τον ευκολότερο συνδυασμό τους με άλλα στοιχεία, που ενδεχομένως να οδηγήσουν στην βελτίωση μιας σειράς κοινωνικών πολιτικών που εφαρμόζονται ή σχεδιάζονται σήμερα.  
Αυτού του είδους η χρησιμοποίηση των ανοιχτών δεδομένων, έχει καταστεί σημαντική προτεραιότητα διεθνώς και  είναι σημαντικό να γνωρίζει ο πολίτης,  πότε και πως σκοπεύει η Ελληνική Αστυνομία να αναβαθμίσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες της σ΄αυτό τον τομέα.  

Με εκτίμηση
Σπύρος Βρεττός
Μηχανικός Η/Υ ΕΜΠ

Σημειώσεις από την τοποθέτηση μου στην 7η σύνοδο της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ

Συντρόφισσες & Σύντροφοι,
Είχα αρκετές φορές την ευκαιρία στις προηγούμενες συνόδους της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ , αλλά και στην κοινή συνεδρίαση μας με τις Κινήσεις και τη ΔΗΜΑΡ, να υποστηρίξω τις απόψεις μου στο πλαίσιο μιας  «Τρίτης Λύσης»  μεταξύ της  «ομοσπονδοποίησης» των δυνάμεων της  κέντρο-αριστεράς και ενός νέου «μονολιθικού» κόμματος στον χώρο.

Το ίδιο υποστηρίζω και τώρα, ένα σχήμα της μορφής «ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Συμπαράταξη»  που θα βασίζεται σε δυο πυλώνες:
Ο πρώτος πυλώνας, να είναι ένα νέο επί της ουσίας κόμμα με σφιχτές διαδικασίες και οργάνωση σε Περιφερειακό & Τοπικό επίπεδο, με πλήρη καταστατική κατοχύρωση των τάσεων και των ρευμάτων.
Ο δεύτερος πυλώνας, να είναι μια ανοιχτή συνεργασία κινήσεων & κομμάτων που επιθυμούν να διατηρούν την αυτονομία τους και με κύριο σκοπό τη συνδιαμόρφωση των πολιτικών μας θέσεων με την κοινωνία, όπως π.χ το «Πρόγραμμα Ελλάδα» .

Ειλικρινά θα επιθυμούσα το επόμενο βήμα μας να είναι και το τελικό, ολοκληρώνοντας με οποιονδήποτε τρόπο την οργανωτική μορφή της δημοκρατικής & προοδευτικής παράταξης για τα επόμενα, πολλά χρόνια. Για τον λόγο αυτό άλλωστε, πρότεινα να ξεκινήσουν οι διαδικασίες από τα επιμέρους συνέδρια όλων των κομμάτων που απαρτίζουν τη δημοκρατική συμπαράταξη. Χαίρομαι που ακούω σήμερα και από άλλες πλευρές για συνέδριο ΠΑΣΟΚ.

Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι δεν είμαστε μόνοι μας και ότι σίγουρα χρειάζεται χρόνος για περισσότερη ώσμωση μεταξύ των συντρόφων. Ώσμωση αλλά και ξεκαθάρισμα ασφαλώς στις θέσεις μας που θα είναι και το αντικείμενο του συνεδρίου, με πλειοψηφίες και μειοψηφίες αν χρειαστεί, όπως ακούστηκε.   

Θέσεις που άπτονται του γενικού και  ιδεολογικού προσανατολισμού, οι οποίες φαντάζομαι ότι θα είναι αντικείμενο της Πολιτικής Εισήγησης στο επερχόμενο συνέδριο. Είναι π.χ ευκαιρία να συζητήσουμε για το πώς βλέπουμε το Εθνικό συμφέρον στην συγκυρία που είμαστε ή πως αντιλαμβανόμαστε τις ευρύτερες εξελίξεις στο διεθνή χώρο και την Ευρώπη. Κάποιοι σήμερα βιάζονται να καταδικάσουν πολιτικά τις προσπάθειες που γίνονται σε Γερμανία, Γαλλία και Αγγλία για τον απεγκλωβισμό της σοσιαλδημοκρατίας από τις κυρίαρχες συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις. Σεβαστή η άποψη τους, αλλά υπάρχει και η άλλη άποψη.

Θέσεις, που αφορούν επιμέρους ζητήματα και θα απαρτίζουν το «Πρόγραμμα Ελλάδα» αλλά θα είναι και στη διάθεση μας, ιεραρχημένες και πρόχειρες για την πολιτική τους αξιοποίηση. Συζητήθηκε σήμερα το ζήτημα που προέκυψε πριν από λίγο καιρό με τη διάθεση 600 εκ. από το πρωτογενές πλεόνασμα υπό τη μορφή έκτακτου συνταξιοδοτικού βοηθήματος.  Κανένας δεν λέει ότι τα χρήματα αυτά δεν έπρεπε να επιστραφούν στην κοινωνία, θα μπορούσαμε όμως να προτείνουμε και άλλους τρόπους π.χ γιατί να μην δώσει η Ελληνική πολιτεία 300 εκ. Ευρώ για την επιτάχυνση του προγράμματος διαχείρισης απορριμμάτων της περιφέρειας Αττικής ή/και άλλα 300 εκ. Ευρώ για την υποστήριξη της ίδρυσης και λειτουργίας νεοφυών επιχειρήσεων; Να υποστηρίξουμε δηλαδή λύσεις με πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα, σε σχέση με την κοροϊδία της κυβέρνησης που ολοφάνερα  αποκαλύφθηκε αργότερα. Πιστεύω ότι μετά το συνέδριο θα είμαστε σε θέση να δουλέψουμε έτσι.

Υπάρχει όμως και μια τρίτη εισήγηση, εκείνη που αφορά τη λειτουργία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και για την οποία έχω κάποιες επιφυλάξεις. Ποιο θα είναι το εύρος της; Θα ενταχθούν ζητήματα ονομάτων και συμβόλων; Θα ληφθούν αποφάσεις κατά πλειοψηφία και πως αυτές θα δεσμεύουν τα κόμματα;

Σε ότι αφορά τώρα την πορεία προς το συνέδριο κάποιες παρατηρήσεις. Υπάρχουν δυο ομάδες συνέδρων, εκείνοι που προέρχονται  από τα κόμματα και εκείνοι που είναι εκλεγμένοι εκτός κομμάτων.

Σε ότι αφορά τους συνέδρους που προέρχονται από τα κόμματα, καταλαβαίνω τη λογική πολλών συντρόφων αλλά θα προτιμούσα καταρχήν να έχουμε ως ΠΑΣΟΚ την πλειοψηφία.  Επιπλέον,  δεν είδα να συμμετέχουν οι γραμματείες και τα μέλη των τομέων, ενώ χρειάζεται κάτι παραπάνω σε ότι αφορά τις δημοτικές οργανώσεις. Πολύ σωστά συμμετέχουν οι Γραμματείς, αλλά θα πρέπει να τους υποστηρίξουμε ώστε να διαμορφώσουν και να μεταφέρουν και την άποψη των οργανώσεων.

Σε ότι αφορά πάλι εκείνους που είναι εκλεγμένοι εκτός κομμάτων, δεν νομίζω ότι μόνο αυτό πρέπει να είναι αρκετό, αλλά ότι χρειάζεται και η ενεργή τους συμμετοχή στις προσυνεδριακές διαδικασίες, τουλάχιστον σε περιφερειακό επίπεδο. Αντίστροφα, αν κάποιος σύντροφος, απλό μέλος κάποιου κόμματος είναι ενεργός στις προσυνεδριακές διαδικασίες (τοποθετήσεις κ.α) , δεν βλέπω το λόγο γιατί να μην είναι σύνεδρος.


Αγαπητοί φίλοι, πιστεύω ότι έχουμε την ευκαιρία να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς. Δεν το πιστεύω τώρα που φαίνεται ότι έχουμε μια ανοδική τάση, αλλά απ΄την αρχή αυτής της περιπέτειας. Εχθρός μας είναι η αδράνεια, πρέπει να προχωρήσουμε, μπροστά μας έχουμε τη μάχη του συνεδρίου, ως στρατιώτες προσερχόμαστε και μπορούμε να την κερδίσουμε.

Βατοπέδι και Ολυμπιακό Χωριό : Σκάνδαλο και Εγκατάλειψη

 Όχι δίχως έκπληξη μάθαμε την απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης για την αθωότητα λόγω έλλειψης δόλου (!) των εμπλεκόμενων, μη πολιτικών προσώπων, στην  γνωστή υπόθεση των ανταλλαγών μεταξύ Δημοσίου και Μονής Βατοπεδίου. 

Το γεγονός αυτό, καθόλα ακατανόητο με βάση την κοινή αίσθηση περί δίκαιου και άδικου που έχουμε οι περισσότεροι, δεν αλλάζει τη σκανδαλώδη φύση  των συναλλαγών που έλαβαν μέρος και τη σοβαρή ζημιά που έχει υποστεί το δημόσιο συμφέρον απ’ αυτές. 

Ακόμα και αν επιμένει στις διεκδικήσεις της η Μονή, η απόφαση του  τριμελoύς Εφετείου της Κομοτηνής που εκδόθηκε το 2015 αναγνώρισε τελικά ότι η λίμνη Βιστωνίδα ανήκει στο δημόσιο, κάτι που υπογραμμίστηκε και στην πρόσφατη, απαλλαχτική σε προσωπικό επίπεδο απόφαση.

Η εγκληματική ζημιά για το Ελληνικό Δημόσιο είναι προφανής και οφθαλμοφανής , ιδιαίτερα σε ότι αφορά το Δήμο Αχαρνών που φιλοξένησε το Ολυμπιακό Χωριό και σήμερα βλέπει εγκαταλελειμμένο το συγκρότημα κτιρίων των 20.000 τετραγωνικών μέτρων, που χαρίστηκε αντί των νερών της λίμνης και κατέληξε σε ιδιώτες μέσω σκοτεινών offshore εταιριών ( Rassadel, Μadeus κ.α.) 

Τα ερωτήματα λοιπόν είναι απλά και απευθύνονται στην Ελληνική Κυβέρνηση που έχει στα χέρια της από το 2015 τις ευνοϊκές,  για το ιδιοκτησιακό ζήτημα, αποφάσεις:

Πως σχεδιάζουν να αξιοποιήσουν από εδώ και πέρα τα κτίρια του Ολυμπιακού Χωριού Αχαρνών; Πως είναι δυνατόν να αφήσουν αναξιοποίητες τέτοιες υψηλού επιπέδου στεγαστικές υποδομές, όταν υπάρχουν μεγάλες ανάγκες στέγασης δημόσιων φορέων και οργανισμών; 

Ενδεικτικά, η Περιφέρεια Αττικής προτίθεται να διαθέσει 22 εκ. ευρώ εν καιρώ κρίσης για την αγορά κτιρίου, ενώ είναι βέβαιο ότι πολλά ενοίκια υπουργείων θα μπορούσαν να αποφευχθούν  (αυτός ήταν άλλωστε και ο αρχικός σχεδιασμός που αφορούσε το Υπουργείο Εργασίας).

Εκτός βέβαια αν η κυβέρνηση εργάζεται  συνολικά στην αντίθετη κατεύθυνση, μαζί με τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, του οποίου οι παραληρηματικές  δηλώσεις ήταν αποκαλυπτικές των προθέσεων του.

Σε κάθε περίπτωση, ήδη έχουν περάσει  περίπου 13 χρόνια που ρημάζουν τα σπουδαία αυτά κτίρια, αν παραμείνουμε αδρανείς σε λίγο καιρό μόνο ως ερείπια προς κατεδάφιση θα προσφέρονται. 

Σχόλιο στα Social Media για τις δηλώσεις Σπίρτζη

Διαβάζω ότι ο υπουργός Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων κ. Σπίρτζης σε συνέντευξη του προανήγγειλε προγραμματική σύμβαση ΟΑΣΑ – Αστυνομίας για τη φύλαξη των σταθμών Μετρό /Ηλεκτρικού. Καταρχήν καλό ακούγεται (αν γίνει), αλλά υπάρχουν κάποια θέματα για τα οποία οφείλει να δώσει εξηγήσεις και περισσότερες λεπτομέρειες, όπως π.χ:

  • Γιατί δεν προχώρησε το υπουργείο στην διαδικασία πρόσληψης των 50 ειδικών φρουρών για τον ΟΑΣΑ που είχαν αναγγελθεί το 2014 και ήταν στην ίδια λογική; 
  • Ανάγκες φύλαξης έχουν και οι σταθμοί του Προαστιακού, ιδιαίτερα όσοι υποστηρίζουν μεγάλο μεταφορικό έργο (ΣΚΑ,Σταθμός Λαρίσης κ.α) , αυτοί θα μείνουν εκτός ;
  • Η συνδρομή της αστυνομίας – ειδικών φρουρών δεν εξαντλείται στη φύλαξη υποδομών αλλά στη γενικότερη πρόληψη – καταστολή της εγκληματικότητας. Για τη φύλαξη υποδομών διατίθενται και οι εταιρίες security από τις οποίες όταν δεν κάνουν καλά τη δουλεία τους, ένα υπεύθυνο υπουργείο/οργανισμός ζητάει αποζημίωση ή/και τους παραπέμπει στη δικαιοσύνη. Θα γίνει κάτι τέτοιο, ή τα υπονοούμενα που αφήνει ο υπουργός είναι χωρίς αντίκρισμα; 
  • Δεν είναι μόνο οι σταθμοί της ΣΤΑΣΥ, αλλά και τα δρομολόγια της ΟΣΥ (λεωφορεία) που υποφέρουν από την παραβατικότητα, αυτό το πρόβλημα πως θα αντιμετωπιστεί;
Τέλος, απαραίτητη προϋπόθεση για την προστασία των υποδομών του ηλεκτρονικού εισιτηρίου είναι να τεθεί σε λειτουργία, σύμφωνα με τις συμβατικές προδιαγραφές του. Καθυστερήσεις και αστοχίες τελικά επιβαρύνουν τον επιβάτη και τον πολίτη.

Βιώσιμη Αγροτική Ανάπτυξη και στην Αττική

Παρά τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει η αγροτική παραγωγή (είδαμε τις νέες κινητοποιήσεις των αγροτών και τις άστοχες αντιδράσεις της κυβέρνησης), λόγω της μεγάλης ανεργίας έχει αναθερμανθεί  το ενδιαφέρον για δραστηριοποίηση στον τομέα, σε όλη την Ελλάδα άλλα και στην Αττική.

Όσοι μάλιστα ταυτίζουν την Αττική με την Αθήνα και την αστική της δομή μπορεί να θεωρούν παράδοξη ή και αντιφατική την αγροτική δραστηριότητα στο λεκανοπέδιο, κάτι που βέβαια όσοι έχουμε εικόνα  της γεωγραφίας και της εξέλιξης των Μεσογείων, του Θριασίου, των Μεγαρέων , της Λαυρεωτικής , της Βόρειας Αττικής  κ.α, ξέρουμε ότι δεν ισχύει.

Η αμπελουργία και  η οινοποίηση, η ελαιοκομία και η παραγωγή/τυποποίηση του λαδιού, τα κηπευτικά,  η κτηνοτροφία κ.α αποτελούν πολύ γνώριμες μορφές απασχόλησης στην Αττική γη με πλούσιο παρελθόν, δύσκολο παρόν αλλά ενδεχομένως λαμπρό μέλλον.

Το μέλλον εξαρτάται  από το κατά πόσο θα μπορέσουν οι παραγωγοί , αγρότες και μεταποιητές,  να αντιμετωπίσουν  τις πολλές ιδιαιτερότητες , προβλήματα και πλεονεκτήματα, που παρουσιάζει ο έντονα περιαστικός χαρακτήρας της αγροτικής δραστηριότητας στην  Αττική.

Που τελειώνει το δάσος και που αρχίζει ο αγρός; Πως αντιμετωπίζεται ο κατακερματισμός της γης και πως προστατεύεται αυτή από την επέκταση των πόλεων;  Πως γίνεται η διαχείριση των υδάτων και των φυτοφαρμάκων; Πως θα τροφοδοτηθούν με φρέσκα προϊόντα τα αστικά κέντρα και αντίστροφα, πως θα διευκολυνθεί ο αστός να επισκεφθεί και να γνωρίσει την αγροτική παραγωγή που βρίσκεται τόσο κοντά του; Πως θα ενσωματωθούν τεχνολογικές καινοτομίες ; Πως  θα μπουν τα αγροτικά προϊόντα όχι μόνο στις λαϊκές αγορές, αλλά και σε μικρότερες ή μεγαλύτερες εμπορικές αλυσίδες της Αθήνας και των αστικών κέντρων; 


Οι απαντήσεις στα ιδιαίτερα αυτά ζητήματα είναι σημαντικές για μια βιώσιμη αγροτική ανάπτυξη στην Αττική και πρέπει να δρομολογηθούν, παράλληλα με την επίλυση των κρίσιμων προβλημάτων που αφορούν το κόστος παραγωγής, το ασφαλιστικό και τη φορολογία.  Προβλήματα που μόνο με ευρύ διάλογο και συνεργασία μπορούν να αντιμετωπιστούν. 

Εγκληματικότητα: Ο δρόμος προς την Κόλαση και οι καλές προθέσεις

Η γνωστή φράση «Ο δρόμος προς την Κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις» συνήθως χρησιμοποιείται μεταφορικά, αλλά στην περίπτωση της εγκληματικότητας που μαστίζει πολλές περιοχές της Αττικής αποδίδει μεγάλο μέρος της πραγματικότητας.

Ναρκωτικά, όπλα, σωματεμπορία, λαθρεμπόριο  αναπτύσσονται  με  επίκεντρο γειτονιές  που παρουσιάζουν τη μορφή γκέτο (ΡΟΜΑ - καταυλισμοί κ.α) και εξαπλώνονται σε όλη την Αθήνα και την Αττική.

Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο και προφανώς  η οργανωμένη πολιτεία έχει εκδηλώσει εδώ και πολλά χρόνια την καλή της πρόθεση να αναστρέψει την κατάσταση.  Όλον αυτόν τον καιρό λοιπόν βλέπουμε:
  • Την αστυνομία να κάνει επιδρομές  και συλλήψεις
  • Τους πολιτικούς , από την τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι την κεντρική διοίκηση και από στελέχη κομμάτων μέχρι αρχηγούς και πρωθυπουργούς,  να αναδεικνύουν το πρόβλημα και να προωθούν λύσεις.
  • Τις Μ.Κ.Ο  και διάφορους  φορείς  να αναπτύσσουν προγράμματα για την απογκετοποίηση , την κοινωνική ενσωμάτωση κ.α.

Το εύλογο ερώτημα είναι γιατί ενώ γίνονται ενέργειες αντιμετώπισης η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο; Κατά τη γνώμη μου τρεις είναι οι κυριότεροι λόγοι της αποτυχίας.

Ο πρώτος, είναι  ότι οι δράσεις αυτές λειτουργούν κυρίως ως "βαλβίδα ασφαλείας" σε ένα καζάνι που βράζει. Μεγάλα διαστήματα κοινωνικής και πολιτικής αδράνειας διαδέχονται τις εξάρσεις ενδιαφέροντος από πλευράς πολιτείας και αστυνομίας. Εξάρσεις που προκαλούνται όταν η κοινωνία φτάνει στο αμήν και ξεσηκώνεται (συνήθως  μέσω συλλόγων και του τύπου) , έχουν κάποιο αποτέλεσμα, αλλά τους λείπει η συνέχεια και το βάθος.

Ο δεύτερος, είναι ότι δεν υπάρχει μακροχρόνιος σχεδιασμός με συγκεκριμένους και ποσοτικοποιημένους στόχους. Είναι γεγονός ότι κανένας δεν πιστεύει πως η εγκληματικότητα μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα σε διάστημα ενός ή δυο ετών. Αντί όμως αυτό να μας οδηγεί στην κατάρτιση μακροχρόνιων και συγκεκριμένων σχεδίων, ο ορίζοντας  φτάνει μέχρι τις επόμενες εκλογές  με συνέπεια να εγκλωβίζονται όλοι (αστυνομία, κράτος, αυτοδιοίκηση, ενεργοί πολίτες) στους  πολιτικούς κύκλους.

Τέλος, ο  τρίτος λόγος είναι ότι μάλλον δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος της συνδυασμένης προσπάθειας  που πρέπει να κάνουμε.  Ο πυρήνας της εγκληματικότητας που αντιμετωπίζουμε είναι το εμπόριο ναρκωτικών και τα  συμφέροντα είναι τεράστια . Δεν πρόκειται λοιπόν για μια τυπική περίπτωση όπου αρκεί το κράτος να λειτουργήσει καλύτερα (π.χ στελέχωση αστυνομικών τμημάτων), αλλά είναι ότι πιο κοντινό σε «πόλεμο» υπάρχει εντός μιας οργανωμένης κοινωνίας .

Δικαίωμα στην ασφάλεια έχουν όλοι και ιδιαίτερα όσοι ζουν μέσα ή κοντά στις περιοχές που βρίσκονται στο «κόκκινο» της εγκληματικότητας.Κανείς δεν αμφιβάλει για τις αγαθές προθέσεις κάθε αντεγκληματικής πολιτικής , αλλά η εμπειρία αποδεικνύει πως η κοινωνίες που επιβαρύνονται περισσότερο πρέπει να διατηρήσουν και να αυξήσουν τον έλεγχο και την πίεση που ασκούν.

Υποβαθμισμένη Ποιότητα Υπηρεσιών προς τους Eπιβάτες του Συγκοινωνιακού Κέντρου Αχαρνών

Προς:
Υπουργείο Μεταφορών & Υποδομών,
Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων
Κοιν:
Συνήγορος του Πολίτη
Θέμα: Υποβαθμισμένη Ποιότητα Υπηρεσιών προς τους Eπιβάτες του Συγκοινωνιακού Κέντρου Αχαρνών.
Παρά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες από επιβάτες του Προαστιακού αλλά και τον Δήμο Αχαρνών , οι ανελκυστήρες του Συγκοινωνιακού Κέντρου Αχαρνών (Λεωφ. Φιλαδελφείας – Αποβάθρα Σιδηροδρόμου προς Αθήνα) παραμένουν εκτός κανονικής λειτουργίας για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ως αποτέλεσμα έχουμε την καθημερινή ταλαιπωρία των επιβατών και ιδιαίτερα των ΑΜΕΑ , όσων έχουν κινητικά προβλήματα ή απλώς έκαναν το λάθος να μεταφέρουν αποσκευές.
Επιπλέον, το πρόβλημα της φύλαξης των σταθμών του Σ.Κ.Α (που ως βασικό κέντρο μετεπιβίβασης της Αττικής θα έπρεπε να διαθέτει αυξημένη ασφάλεια) είναι ιδιαίτερα έντονο, λόγω του γεγονότος ότι είναι μεγάλη η κινητικότητα επιβατών με παραβατική συμπεριφορά.
Ως επιστέγασμα αυτών και άλλων προβλημάτων στην μετακίνηση των επιβατών του προαστιακού/τρένου στις Αχαρνές (η γραμμή προς Χαλκίδα βρίσκεται σε χρόνια υποβάθμιση) , η μη-ένταξη του Προαστιακού στο Ηλεκτρονικό Εισιτήριο του Ο.Α.Σ.Α θα έχει ως αποτέλεσμα η κακή ποιότητα υπηρεσιών να παρέχεται με επιπλέον κόστος (διπλό κόμιστρο) και από το Σ.Κ.Α.
Εκτός λοιπόν αν η οργανωμένη πολιτεία έχει αποφασίσει ότι υπάρχουν ζώνες κινητικότητας Β’ κατηγορίας, αναμένουμε την αντίδραση της στα προβλήματα που επιβαρύνουν την καθημερινότητα των επιβατών.

«Διπλή Ταρίφα» για τους επιβάτες του Προαστιακού

"Μεγάλη οικονομική επιβάρυνση (διπλό κόμιστρο) για τους κατοίκους όλων των Δήμων των περιφερειακών ενοτήτων  Δυτικής και Ανατολικής Αττικής που χρησιμοποιούν τον Προαστιακό , προκύπτει από την μη-ένταξη του δικτύου στο ενιαίο Ηλεκτρονικό  Εισιτήριο του Ο.Α.Σ.Α.
Το  Υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών οφείλει να διευκρινίσει αν επίκειται οριστική αποτυχία υλοποίησης των αρχικών προδιαγραφών  του έργου και αν όχι,  πότε και πως θα ενταχθεί ο Προαστιακός και τι προτίθεται να κάνει μέχρι τότε για τον περιορισμό της επιπλέον οικονομικής ζημιάς που θα υποστούν οι πολίτες."

Δελτίο Τύπου 02.02.2017
Σπύρος Ντ. Βρεττός
PhD Μηχανικός Η/Υ Ε.Μ.Π
Υπ. Βουλευτής ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Συμπαράταξη Περιφέρειας Αττικής


Τοποθέτηση μου στην 6η σύνοδο της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Μπαίνοντας στο 2017 ύστερα από 9 χρόνια καταγεγραμμένης ύφεσης και 6 χρόνια εφαρμογής μνημονίων, έχουμε μπροστά μας, πιο ευδιάκριτη από ποτέ, την ανησυχητική πραγματικότητα μιας διασταύρωσης  της οικονομικής κρίσης, με τα γεωπολιτικά προβλήματα της περιοχής και τα εθνικά μας ζητήματα.

Θα πρέπει καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτή η επικίνδυνη διασταύρωση που την βλέπουμε να πραγματοποιείται με την προσφυγική κρίση, με τις εξελίξεις στο κυπριακό, με την αυξανόμενη προκλητικότητα γειτονικών κρατών, θα μπορούσε να συμβεί κάτω από πολύ χειρότερους, αλλά και με αισθητά καλύτερους όρους.

Πολύ χειρότερους, αν η χώρα είχε ακολουθήσει μια πορεία άτακτης χρεοκοπίας ή συντεταγμένης εξόδου από το ευρώ και την Ε.Ε. Η ένταξη αλλά και η παραμονή μας στο Ευρώ μετά την κρίση, για τις οποίες το ΠΑΣΟΚ είχε καθοριστική συμβολή, πέρα από οικονομικές ήταν και είναι κορυφαίες γεωπολιτικές επιλογές του Ελληνισμού.

Αισθητά καλύτερους, αν δεν είχαμε υποστεί την περήφανη διαπραγμάτευση, τα προγράμματα της Θεσσαλονίκης, τα Ζάππεια και η χώρα είχε ακολουθήσει μια ευθύγραμμη πορεία ανάλογη άλλων χωρών που μπήκαν αργότερα από εμάς σε προγράμματα προσαρμογής και τώρα στέκονται στα πόδια τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Κύπρος, όπου η έξοδος από τα μνημόνια συντελέστηκε μέσα από μια πολιτική διαδικασία απ’ την οποία , σε αντίθεση με την Ελλάδα, κανένα κόμμα δεν επένδυσε να κερδοσκοπήσει έναντι των άλλων. Ίσως γιατί ο Κυπριακός Ελληνισμός έχει αποκτήσει με οδυνηρό τρόπο καλύτερη συναίσθηση των προτεραιοτήτων που πρέπει να έχει ένα σοβαρό και υπεύθυνο κράτος.
Δεν είναι όμως η αργή σύγκλιση στους στόχους μιας εθνικής στρατηγικής το μόνο αίτιο που η χώρα μας παραμένει εγκλωβισμένη στα μνημόνια, υπάρχει και το μεγάλο ζήτημα της πολιτικής και διαχειριστικής ικανότητας των κυβερνήσεων που ανέλαβαν κάθε φορά τις τύχες της χώρας. Μια ικανότητα που σαφώς υποβαθμίζεται καθώς περνούν τα χρόνια και βρίσκεται σε ευθεία συνάρτηση με την πολιτική και κυβερνητική απομείωση του ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση Σύριζα – Ανέλ είναι πολύ χειρότερη από την συγκυβέρνηση Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ που με τη σειρά της ήταν χειρότερη από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, η οποία αντιμετώπισε μόνη της το πρώτο και οξύτερο χτύπημα της κρίσης.
Λέγοντας ότι ήμασταν καλύτεροι δεν ισχυρίζομαι βεβαίως ότι ήμασταν άριστοι, ή ότι δεν κάναμε λάθη, ορισμένα από τα οποία σοβαρά. Πάντοτε εξετάζουμε και επανεξετάζουμε με αυτοκριτική διάθεση τη δράση μας και ιδιαίτερα τις περιόδους κυβερνητικής ευθύνης μας. Θα έλεγα ότι είναι κάτι που μας διακρίνει από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις και είναι σαφώς μέρος της δύναμης μας, όταν δεν το αφήνουμε να λαμβάνει προσωπικά χαρακτηριστικά και να τραυματίζει τη συνοχή και την προοπτική της παράταξης.

Αυτή την παράταξη που οφείλουμε να ανασυγκροτήσουμε και να ενδυναμώσουμε γιατί αποδεδειγμένα μπορεί διαχειριστεί αποτελεσματικότερα όχι μόνο τις καλές, αλλά και τις κακές συγκυρίες για τη χώρα μας.
Στην υπόθεση της ανασυγκρότησης της παράταξης τώρα, που ξεκίνησε ύστερα μετά την εκλογική βύθιση του ΠΑΣΟΚ το 2012 σπανίζουν τα ευχάριστα νέα είναι η αλήθεια και για αυτό δεν πρέπει να μηδενίζουμε τις όποιες θετικές εξελίξεις όταν αυτές συμβαίνουν, αλλά αντίθετα να προσπαθούμε να χτίζουμε κάτι επιπλέον πάνω σ’ αυτές.

Θετικές εξελίξεις, όπως η πρόσφατη προσχώρηση του ΚΙΔΗΣΟ στην Δημοκρατική Συμπαράταξη καθώς και η διεύρυνση της κοινοβουλευτικής ομάδας, γεγονότα που αναμφίβολα συντελούν στην ενότητα και την ενίσχυση της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης. Θα πρέπει όμως να επισημάνουμε ότι η ενότητα, από τη στιγμή που θα συντελεστεί ουσιαστικά και πιστεύω ότι θα γίνει αυτό, είναι μια αναγκαία αλλά όχι και ικανή από μόνη της συνθήκη για να φτάσουμε εκεί που θέλουμε. Έχουμε δουλειά μπροστά μας χωρίς ενδεχομένως να διαθέτουμε πλέον επαρκή χρόνο. Σίγουρα θα ήταν καλύτερα αν η προσχώρηση είχε γίνει τον Αύγουστο του 2015 με την εκκίνηση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, γιατί θα είχαμε απορροφήσει τους φυσιολογικούς κραδασμούς που προκύπτουν από την επαναπροσέγγιση   συντρόφων, φίλων ή αντιπάλων, που βρέθηκαν σε διαφορετικά κόμματα, θα είχαμε ολοκληρώσει τον μετασχηματισμό της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και σήμερα πιστεύω θα καταγράφαμε την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών. Ακόμα και τώρα όμως προλαβαίνουμε, αν επικεντρωθούμε στις πολιτικές και οργανωτικές προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας, χωρίς να αναλωθούμε σε μικροπολιτικές και παραπολιτικές διαδρομές.
   
Είναι επίσης θετικό ότι επανακάμπτει στο χώρο μας η αντίληψη του αυτοδύναμου και διακριτού πόλου που διατηρεί τις κατάλληλες αποστάσεις, έναντι τόσο της Ν.Δ όσο και του Σύριζα. Αποστάσεις που αφορούν τα κόμματα βεβαίως, όχι τους Έλληνες που μπορεί να εκφράστηκαν εκλογικά ή να επηρεάζονται σήμερα από αυτά. Δεν κρατάμε αποστάσεις από προοδευτικούς πολίτες και κοινωνικά στρώματα που πιέστηκαν από τα μνημόνια και ξεγελάστηκαν από τον Ζύριζα. Δεν κρατάμε αποστάσεις από κεντρώους, μεταρρυθμιστές πολίτες που στράφηκαν πραγματικά ή δημοσκοπικά προς τη Ν.Δ, με τη λογική του μικρότερου κακού. Δεν κρατάμε αποστάσεις από πατριώτες που παρασύρθηκαν από τον αριστερό ή δεξιό εθνολαϊκισμό και την ψευδό-αντισυστημική ρητορική.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους Έλληνες και Θέλουμε να εκφράσουμε, αλλά και να καθορίσουμε τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά τις πατριωτικές και προοδευτικές αντιλήψεις στη χώρα μας, με σκοπό τη δημιουργία του εναλλακτικού, έναντι της συντηρητικής και νεοφιλελεύθερης παράταξης, πόλου διακυβέρνησης.

Τέλος είναι θετικό ότι μπαίνουμε επιτέλους στην τελική ευθεία για να δώσουμε ένα οριστικό οργανωτικό σχήμα στην όλη προσπάθεια. Αυτή τη στιγμή η συζήτηση περιστρέφεται μεταξύ δυο λύσεων, εκείνης που μιλάει για διατήρηση της αυτονομίας των συνιστωσών δυνάμεων εντός ενός ομοσπονδιακού τύπου φορέα και εκείνης που προτάσσει την αυτοδιάλυση τους, εντός ή εκτός Δημοκρατικής Συμπαράταξης και τη δημιουργία ενός νέου κόμματος.
Η πάγια άποψη μου είναι ότι υπάρχει και τρίτη λύση έχοντας ως επίκεντρο το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, όχι στη μορφή που είναι μέχρι τώρα ή που συνηθίσαμε στο παρελθόν, αλλά με ένα νέο επί της ουσίας οργανωτικό και λειτουργικό σχήμα σε κεντρικό, περιφερειακό και δημοτικό επίπεδο και διαθέτοντας  ένα καταστατικό το οποίο σαφώς προβλέπει τη σύσταση και λειτουργία τάσεων ή συνιστωσών, οργανωμένων με πολύ συγκεκριμένα και κοινώς αποδεκτά πρότυπα. Ταυτόχρονα η Δημοκρατική Συμπαράταξη μπορεί πολύ καλύτερα να αναπτυχθεί ως ένα ανοικτό φόρουμ συνεργασίας στο οποίο θα μπορούν να συμμετέχουν πέρα από τις τάσεις του κόμματος, πολιτικά σχήματα και συνεργαζόμενα κόμματα που επιθυμούν στο μέλλον να διατηρήσουν την αυτονομία τους.

Η τρίτη λύση λοιπόν, ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Συμπαράταξη, πιστεύω είναι η πιο ευθεία και αποτελεσματική προοπτική. Σε κάθε περίπτωση όμως και ανεξάρτητα από το τι προτάσσει ο καθένας μας, έχει μεγάλη σημασία η διαδικασία που θα ακολουθήσουμε μέχρι και το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης που θα γίνει εντός του 2017,  γιατί θα πρέπει να κινητοποιήσει τους ενεργούς πολίτες της δημοκρατικής και προοδευτικής κοινωνικής βάσης.

Πιστεύω ότι η σπονδυλική στήλη αυτής της προσπάθειας θα πρέπει να είναι οι συνεδριακές διαδικασίες όλων των συνιστωσών δυνάμεων που απαρτίζουν τη Δ.Σ. Με αυτόν τον τρόπο και από τις επιμέρους και κοινές προσυνεδριακές διαδικασίες θα προκύψει ένα συνολικό σώμα εκπροσώπων της βάσης που θα συζητήσουν ελεύθερα όλα τα ενδεχόμενα και θα υποστηρίξουν τη λήψη αποφάσεων και την εκλογή των καθοδηγητικών οργάνων όπου χρειαστεί.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,


Η πολιτική ανεπάρκεια τη σημερινής κυβέρνησης είναι πολύ πιθανόν να φέρει σύντομα τη χώρα μας στο κατώφλι των εκλογών. Αυτό είναι σοβαρό ενδεχόμενο που όμως δεν θα πρέπει να το αφήσουμε να σταματήσει τη δική μας πορεία. Δεν έχουμε κανένα λόγο να μην διαμορφώσουμε σύντομα τον οδικό χάρτη και να ξεκινήσουμε τη διαδρομή μέχρι το συνέδριο μας. Αντίθετα θα μας επιτρέψει να έρθουμε με ζωντανή επαφή με τα μέλη και τους φίλους της παράταξης, κάτι που θα μας δώσει δύναμη όποτε και αν γίνουν εκλογές. Δύναμη για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να επαναφέρουμε την Ελλάδα σε τροχιά πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.