Η ΒΑΡΥΜΠΟΜΠΗ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ


Δύο μεγάλες αποτυχίες μετρά η κυβέρνηση σε ό,τι αφορά την περιοχή της Βαρυμπόμπης του Δήμου Αχαρνών, η πρώτη έχει να κάνει με την πρόληψη της πυρκαγιάς που ξέσπασε τον Αύγουστο και η δεύτερη σχετίζεται με την αντιμετώπιση αυτής της πυρκαγιάς, η οποία με την αναζωπύρωση της ολοκλήρωσε το καταστροφικό της έργο.

Αυτή η διαπίστωση δεν αποτελεί αντιπολιτευτική ρητορική, είναι ομολογία του ίδιου του Πρωθυπουργού που δεν μπορούσε παρά να αναγνωρίσει και τα δύο αυτά σφάλματα καθώς τα γεγονότα ήταν αδιαμφισβήτητα. 

Μπροστά μας έχουμε τώρα την επόμενη φάση κατά την οποία το κράτος οφείλει να παρέμβει ύστερα από μια καταστροφή, εκείνη της αποκατάστασης, βραχυπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης. Το ερώτημα είναι λοιπόν πολύ συγκεκριμένο: Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι η πολιτεία θα κάνει αυτή τη φορά το καθήκον της με αποτελεσματικότητα;

Εκτελούνται και θα είναι έτοιμες οι παρεμβάσεις που χρειάζονται, ώστε να αποτραπεί η αποσάθρωση του εδάφους από τις βροχοπτώσεις και να περιοριστούν πλημμυρικά φαινόμενα που ενδέχεται να επιφέρουν και νέες ζημιές; 

Εφαρμόζονται στο ακέραιο τα μέτρα που αποφασίστηκαν για την υποστήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων; Κρίνονται επαρκή ή χρειάζεται η επέκταση τους σύμφωνα με εκείνα που ελήφθησαν για τη Βόρεια Εύβοια και το Μάτι παλαιότερα;

Πως σκέφτεται η κυβέρνηση να προχωρήσει με την αναδάσωση (φυσική και ανθρωπογενή) στην Βαρυμπόμπη, το Τατόι, την Ιπποκράτειο Πολιτεία και την Πάρνηθα; Θα υπάρχει ενιαίος σχεδιασμός ή θα κατακερματιστεί η προσπάθεια με τη λογική των αναδόχων αναδάσωσης;

Είναι διατεθειμένη  η κυβέρνηση να ακούσει και να υποστηρίξει προτάσεις των κατοίκων της περιοχής και του Δήμου, ώστε η αποκατάσταση να ενσωματώσει στοιχεία βελτίωσης της περιοχής; (υπογειοποίηση γραμμών υψηλής τάσης, πολεοδομικές παρεμβάσεις κ.α)

Το κόστος και η προσπάθεια για την αποκατάσταση των ζημιών είναι μεγαλύτερα από εκείνα που θα χρειάζονταν για την πρόληψη και την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πυρκαγιάς, το μόνο σίγουρο όμως είναι πως η Βαρυμπόμπη δεν αντέχει και τρίτη αποτυχία της κυβέρνησης. Οφείλει λοιπόν το κράτος να κάνει επιτέλους τη δουλειά του με σοβαρότητα. Το πρόβλημα στο περιβάλλον, τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις είναι μεγάλο και ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος.  


ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΡΙΣΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ


Υπάρχουν πολλά να γίνουν στο αμέσως επόμενο διάστημα, προτεραιότητα έχει η αντιμετώπιση των πυρκαγιών και η υποστήριξη των πυρόπληκτων, όμως η ανάληψη και η απόδοση ευθυνών δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω από μια πρωθυπουργική συγγνώμη. 

Όταν έχει συντελεστεί καταστροφή τόσο μεγάλου μεγέθους στο περιβάλλον της χώρας και στις περιουσίες των πολιτών, το πρώτο πράγμα που αναμένει να  δει κανείς όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, είναι η υποβολή παραιτήσεων από τους  πολιτικούς προϊστάμενους της Πολιτικής Προστασίας και της Πυροσβεστικής/Δασοπροστασίας.

Η υποβολή παραιτήσεων είναι αναγκαία, για να δείξουν στους πολίτες ότι έχουν αντιληφθεί το μέγεθος της ζημιάς που έγινε στον τομέα που τους ανατέθηκε, ανεξάρτητα αν οι ίδιοι πιστεύουν ότι έκαναν ό,τι ήταν δυνατό να γίνει. Είναι στοιχειώδης κίνηση σεβασμού προς τον λαό και τη δημοκρατία, κίνηση που δυστυχώς δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε. 

Από εκεί και πέρα, αν έγινε ή όχι το καλύτερο δυνατό κάτω από τις συνθήκες που επικρατούσαν, θα πρέπει να αναζητηθεί με δεδομένα και όχι μέσα από τη σύγκρουση εντυπώσεων στα social media και τις τηλεοράσεις.

Έρευνες θα πρέπει να διεξαχθούν, οι οποίες σε εύλογο χρόνο να καταλήξουν σε πορίσματα. Τουλάχιστον για την πυρκαγιά της Βαρυμπόμπης, υπάρχουν κρίσιμα επιχειρησιακά ερωτήματα που αφορούν την αντίδραση μόλις εκδηλώθηκε η φωτιά με αποτέλεσμα αυτή να μην κατασβεστεί  στο αρχικό της στάδιο,  καθώς και για την αναζωπύρωση της αργότερα.

Σε ότι αφορά δε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα περί οργανωμένου σχεδίου εμπρησμών που οδήγησε και σε εισαγγελική παρέμβαση, αν υπάρχουν ενδείξεις οφείλει άμεσα η κυβέρνηση να ενημερώσει με στοιχεία τους αρχηγούς των κομμάτων. Αν δεν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις καλύτερα η κυβέρνηση να διαψεύσει αυτό το ενδεχόμενο, ώστε να μην εκτίθεται περισσότερο η αποτελεσματικότητα του ελληνικού κράτους.

Σε κάθε περίπτωση, οι πυρκαγιές ανέδειξαν για άλλη μια φορά την αδυναμία της κρατικής  διοίκησης να μαθαίνει και να προσαρμόζεται. Η πραγματικότητα έδειξε ότι νέος νόμος για την οργάνωση της Πολιτικής Προστασίας, δεν δημιούργησε ένα οργανωτικό σύστημα αντάξιο του φιλότιμου των πυροσβεστών και των εθελοντών της πρώτης γραμμής. Αυτό είναι και το μεγάλο ζητούμενο, ύστερα από την βραχεία αποκατάσταση των ζημιών και την απόδοση ευθυνών.


Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΛΑΤΟΜΕΙΟ ΣΤΟN ΔΙΟΝΥΣΟ

Τέσσερις επερωτήσεις, με πρώτη εκείνη του Κινήματος Αλλαγής - ΠΑΣΟΚ έχουν γίνει στη Βουλή για το νέο λατομείο στην Πεντέλη (Δήμος Διονύσου) και η κυβέρνηση είτε σιωπά, είτε δηλώνει αναρμόδια επί του θέματος. Είναι τουλάχιστον περίεργο μετά από τόσες αντιδράσεις, να μην υπάρχει έστω μια αρχική εκδήλωση προθέσεων για την επίλυση του προβλήματος το οποίο ανέκυψε με την εν κρυπτώ άδεια ερευνών που έδωσε η αποκεντρωμένη διοίκηση Αττικής, για ύπαρξη μαρμαροφόρων κοιτασμάτων στη θέση "Βαθιά Χούνη Άνω Ραπεντώσας" . Άδεια που οδήγησε αμέσως μετά, σε υποβολή περιβαλλοντικής μελέτης για την επαναλειτουργία του ανενεργού λατομείου.

Η ίδια η περιβαλλοντική μελέτη αναδεικνύει την απειλή της σοβαρής υποβάθμισης που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, καθώς προδιαγράφει λατομείο εξόρυξης αδρανών υλικών (95%) και όχι μαρμάρου (5%) , σε μεγάλη έκταση με άρση του αναδασωτέου χαρακτήρα και σε μικρή απόσταση από κατοικημένες περιοχές. Η κατάτμηση μάλιστα της μελέτης ώστε η επένδυση να κατατάσσεται σε υποδεέστερη από την ορθή κατηγορία, σαφώς παραπέμπει σε μεθόδευση που σκοπό έχει να αποφύγει τη συμμόρφωση σε αυστηρότερες περιβαλλοντικές προδιαγραφές.

Λίγους μήνες μετά τις εξαγγελίες του τ. Υπουργού Περιβάλλοντος κ. Χατζηδάκη  για έργα προστασίας και ανάδειξης του Πεντελικού Όρους, μόνο ως εμπαιγμός μπορεί να θεωρηθεί η εξέλιξη αυτή και συνεπώς η σφοδρή αντίδραση των Δήμων και των κατοίκων είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Οφείλει λοιπόν η κυβέρνηση, σε συνεργασία με την Αυτοδιοίκηση και την Περιφέρεια, να βρει τρόπο ώστε να σταματήσει την υπερεκμετάλλευση ενός βουνού που σκάβεται αιώνες τώρα, καθώς και να ξεκινήσει επιτέλους τα έργα αποκατάστασης του περιβάλλοντος. Εκτός βέβαια αν σκέφτεται  να ακολουθήσει άλλη πολιτική υποστηρίζοντας τη νέα λατομική επένδυση, γιατί η σιωπή μέχρι τώρα αυτό υποδηλώνει.    

ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ


Με αφορμή τις πρόσφατες εκλογές στη γειτονική μας χώρα, πιστεύω ότι είναι καθήκον μας εδώ στην Ελλάδα να συνειδητοποιήσουμε την προβληματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελληνική μειονότητα της Αλβανίας. 

Η μικρότερη εκπροσώπηση από ποτέ στο κοινοβούλιο (2 έδρες), δεν είναι από μόνη της το μελανό σημείο. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι αυτή προέκυψε ως αποτέλεσμα μιας περιόδου επιδείνωσης  της ποιότητας ζωής και των δικαιωμάτων της, επιδείνωσης που η μειονότητα αντιμετώπισε χωρίς την εμφανή και κυρίως αποτελεσματική, υποστήριξη των ελληνικών κυβερνήσεων. 

Ενδεικτικά τα τελευταία χρόνια μπορούμε να αναφέρουμε τη δήμευση περιουσιών στη Χειμάρρα με το πρόσχημα της τουριστικής αξιοποίησης, την κατεδάφιση ιερού ναού, τις διώξεις και πιέσεις μελών της μειονότητας με αφορμή θρησκευτικές και γλωσσικές εκδηλώσεις τους, το θάνατο του Κωνσταντίνου Κατσίφα και τη μετέπειτα  κωλυσιεργία για τη διερεύνηση των συνθηκών κάτω από τις οποίες έγινε κ.α.  

Όλα αυτά προστέθηκαν στα άλυτα και χρόνια προβλήματα που έχει η μειονότητα και που έχουν να κάνουν με τις υποβαθμισμένες υποδομές των περιοχών που κατοικούν, με τα εμπόδια στην ορθή απογραφή των μελών της, με την μη απόδοση περιουσιακών στοιχείων που είχαν κατασχεθεί πριν το 1992, με τον περιορισμό των δικαιωμάτων της σε συγκεκριμένες «μειονοτικές ζώνες» και πολλά άλλα. 

Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε την αυξανόμενη «οθωμανοποίηση» της χώρας καθώς και τη γενικότερη κακή κατάσταση του κράτους δικαίου (εκτεταμένη διαφθορά και ανομία - προβλήματα στους θεσμούς), είναι φανερό πως έχει διαμορφωθεί  ένα εχθρικό περιβάλλον που απωθεί τους ‘Έλληνες της Βόρειας Ηπείρου μακριά από τις πατρογονικές τους  εστίες.

Αν δεν θέλουμε σε 20-30 χρόνια να δούμε μια συρρίκνωση ανάλογη με εκείνη των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, νομίζω είναι ανάγκη από σήμερα να αποκτήσουμε μια πιο ενεργητική πολιτική. Ναι, είναι σημαντικό να παραπεμφθούν οι διαφορές μας σε ΑΟΖ – υφαλοκρηπίδα σε διεθνές δικαστήριο (μια που η Αλβανία υπαναχώρησε στη συμφωνία που είχε συνάψει με την Ελλάδα), όμως η προστασία των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας οφείλει να είναι το μέγιστο ενδιαφέρον μας.  

Μπροστά μας έχουμε λοιπόν την έναρξη της πορείας της Αλβανίας προς την Ε.Ε μια διαδρομή που η Ελλάδα έχει ξεκάθαρα υποστηρίξει όλα αυτά τα χρόνια και ευελπιστεί στην ολοκλήρωση της. Οι υποχρεώσεις που πρέπει να  ικανοποιήσει η Αλβανία για να πετύχει την ένταξη της, μεταξύ των οποίων είναι η εφαρμογή στην πράξη του Νόμου Περί Προστασίας των Εθνικών Μειονοτήτων που ενώ θεσπίστηκε απ’ το 2017 παραμένει ανενεργός,  είναι σαφέστατα ένα θετικό πλαίσιο.

Αυτό το πλαίσιο όμως θα αποδώσει τα μέγιστα, μόνο εάν συνδυαστεί με ξεκάθαρα και επαναλαμβανόμενα μηνύματα ότι τα δικαιώματα της Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία του 21ου αιώνα θα πρέπει να είναι απολύτως σεβαστά είτε προσχωρήσει, είτε δεν προσχωρήσει τελικά η χώρα αυτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση.   


200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ


Η βαθιά και πολύπλευρη συνύπαρξη της μητρόπολης των Αθηνών με τις περιοχές της ευρύτερης Αττικής, έχει ταυτιστεί με εποχές ακμής και αναγέννησης της πρωτεύουσας του Ελληνισμού. Εξέχουσα εκδήλωση αυτής της σχέσης κατά τη διάρκεια της νεότερης ιστορία μας, είναι η επανάσταση στην Αττική και η πρώτη απελευθέρωση της Αθήνας, γεγονότα που οφείλουμε να υπογραμμίσουμε και να αναδείξουμε με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.

Αμέσως μετά το πρώτο πολεμικό επεισόδιο στον Κάλαμο (18η Απριλίου), όπου αποκρούστηκε σώμα 300 Τούρκων που αποβιβάστηκαν από την Εύβοια προς βοήθεια των Τούρκων της Αθήνας, η σημαία της επανάστασης υψώθηκε την 24η Απριλίου στο Μενίδι. Περίπου 1200 χωρικοί, Αρβανίτες από τη Χασιά, το Μενίδι, τα Μεσόγεια, τα Δερβενοχώρια κ.α, ενώθηκαν κάτω από την ηγεσία των οπλαρχηγών τους (Βασιλείου, Κιουρκατιώτη, Ντάβαρη κ.α) και του Δήμου Αντωνίου, ο οποίος ορίστηκε από το συμβούλιο της Φιλικής Εταιρείας που είχε έδρα την Λειβαδιά.

Το ξημέρωμα της 25η Απριλίου, οι επαναστάτες χωρικοί εισήλθαν στην Αθήνα από την πύλη Μπουμπουνίστρας, οπλισμένοι κυρίως με τα ταπεινά εργαλεία της δουλειάς τους. Εξουδετέρωσαν τους φρουρούς, ανάγκασαν τους υπόλοιπους Τούρκους να κλειστούν στο κάστρο της Ακρόπολης και ενώθηκαν με τους κατοίκους της Αθήνας κραυγάζοντας "Χριστός Ανέστη" και "Ελευθερία". Η πόλη των Αθηνών μετά από εκατοντάδες χρόνια συνεχόμενης σκλαβιάς, ήταν για πρώτη φορά ελεύθερη.

Πολλές και ενδιαφέρουσες είναι οι λεπτομέρειες για την εξέλιξη του αγώνα, στις οποίες μπορεί κανείς να ανατρέξει μέσα από πονήματα ιστορικών, αναφορές λαογραφικών συλλόγων, εκθέματα μουσείων της Αττικής και άλλες πηγές. Η Περιφέρεια Αττικής και ο Δήμος Αθηναίων μπορούν και πρέπει να συνεχίσουν τις προσπάθειες για την καθιέρωση αυτής της επετείου, συμβάλλοντας στην εμβάθυνση και την καλλιέργεια των ιστορικών δεσμών που συνδέουν τις πόλεις και τους ανθρώπους της αττικής γης.

ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ


Χωρίς καμία διάθεση υπερβολής, το να μείνουν τουλάχιστον 200.000 νοικοκυριά χωρίς ρεύμα για μεγάλο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια βαριάς χιονόπτωσης και παγετού, είναι από τις χειρότερες εξελίξεις που μπορούν να συμβούν στο πλαίσιο των ενδεχομένων που αντιμετωπίζει η Πολιτική Προστασία της χώρας. Δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί δεν υπάρχει ανάληψη πολιτικής και διοικητικής ευθύνης για το γεγονός αυτό, όσο όμως και αν θέλει η κυβέρνηση να το προσπεράσει  η «Μήδεια» εξέπεμψε σαφές σήμα κινδύνου που δεν επιτρέπεται να αγνοήσει. 

Ακριβώς πριν ένα χρόνο ψηφίστηκε ο νέος νόμος για την οργάνωση της πολιτικής προστασίας και φαίνεται ότι επιβεβαιώνονται οι ανησυχίες που είχαν διατυπωθεί τότε,  γύρω από κυρίως δυο θέματα: Τη δυσκολία εφαρμογής του νομοθετήματος και την έλλειψη αντιμετώπισης του προβλήματος του συντονισμού. Οι πολυάριθμες κανονιστικές πράξεις που απαιτούνται δεν έχουν προχωρήσει,  ενώ μόλις τον Δεκέμβριο στάλθηκε από το Υπουργείο το σχετικό έγγραφο σε Περιφέρειες και Δήμους της χώρας για το σχέδιο αντιμετώπισης συνεπειών από την εκδήλωση χιονοπτώσεων «Βορέας». 

Σε ότι αφορά δε τον συντονισμό, αυτός σύμφωνα με το νόμο είναι αρμοδιότητα της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας σε όλα τα στάδια αντιμετώπισης απειλών και καταστροφών, δηλαδή και κατά τη διάρκεια της πρόληψης-ετοιμότητας. Ιδιαίτερα θα πρέπει να σημειωθεί ο ρόλος της Επιτροπής Εκτίμησης Κινδύνου της Γενικής Γραμματείας, η οποία μπορεί να χαρακτηρίζει ως κατεπείγοντα και άμεσης υλοποίησης, προληπτικής φύσεως έργα ή εργασίες Δήμων/Περιφερειών και οποιουδήποτε άλλου φορέα του Δημοσίου. Μπορεί κάποιος να μας διαφωτίσει κατά πόσο είχε εντοπιστεί ο κίνδυνος των δέντρων κοντά στις γραμμές μεταφοράς ρεύματος εν όψει της «Μήδειας», αν είχαν δοθεί οι κατάλληλες οδηγίες και ποιος παρακολουθούσε την υλοποίηση τους; 

Υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα, ενώ η αγανάκτηση όσων επλήγησαν από τις διακοπές ρεύματος - υδροδότησης αλλά και κυκλοφορίας είναι απολύτως δικαιολογημένη. Καλά θα κάνει λοιπόν η κυβέρνηση να δεχτεί άμεσα την πρόταση του Κινήματος Αλλαγής - ΠΑΣΟΚ για την διενέργεια έκτακτης συνεδρίασης της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, ώστε να λογοδοτήσουν οι αρμόδιοι κυβερνητικοί φορείς και η αυτοδιοίκηση για τις πράξεις και τις παραλείψεις τους. Όσο πιο γρήγορα και ανοιχτά συζητάμε τα προβλήματα που ανακύπτουν, τόσο καλύτερα προετοιμασμένοι θα είμαστε την επόμενη φορά που θα προκύψει ανάγκη. 


ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ COVID-19 ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΧΑΡΝΩΝ;


Περαιτέρω ανησυχία δημιούργησε ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας κος Χαρδαλιάς, λέγοντας ότι αυξήθηκαν τα κρούσματα στον δήμο Αχαρνών, παρά το γεγονός ότι έχει ενταχθεί σε "σκληρό" lockdown και με ενδιαφέρον αναμένουμε την επόμενη ανακοίνωση του. Όμως οι χιλιάδες δημότες που επιβαρύνονται στην καθημερινότητα τους, καθώς και οι εκατοντάδες τοπικές επιχειρήσεις που έχουν γονατίσει οικονομικά, έχουν ανάγκη καθημερινής ενημέρωσης για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν.

Δεν ξέρω γιατί ο υφυπουργός δεν χρησιμοποιεί επαρκώς τα αναλυτικά τοπικά στοιχεία για να υποστηρίξει και να εξηγήσει τις αποφάσεις της πολιτείας, αλλά έχει υποχρέωση να τα δίνει στη δημοσιότητα τουλάχιστον με τον ίδιο τρόπο που αυτό γίνεται σε επίπεδο περιφερειακής ενότητας και χώρας.

Τα στοιχεία ανά δήμο συγκεντρώνονται καθημερινά από την αρχή της πανδημίας και κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί σε διάφορες περιπτώσεις. Μάλιστα το ενημερωτικό site της κυβέρνησης αρχικά είχε ανακοινωθεί ότι έτσι, ανά δήμο ενδιαφέροντος θα παρουσίαζε τα δεδομένα, κάτι όμως που στη συνέχεια δεν πραγματοποιήθηκε (αναφέρονται μόνο οι περιφερειακές ενότητες προς το παρόν). Ακόμα και αν δεχτούμε ότι υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες που δεν επιτρέπουν την καθημερινή ροή των μετρήσεων ανά δήμο για το σύνολο της χώρας, αυτό δεν ισχύει για όσους δήμους υφίστανται επιπλέον περιοριστικά μέτρα. 

Είναι ευθύνη λοιπόν της πολιτείας να δημοσιοποιεί τα καθημερινά δεδομένα (και των προηγούμενων εβδομάδων-μηνών) για τον δήμο Αχαρνών αλλά και για όσους άλλους βρίσκονται ή θα βρεθούν σε ανάλογη περίπτωση, ώστε να μπορούν να γίνουν αντιληπτά: Η αύξηση των κρουσμάτων που οδήγησε σε τοπικό lockdown, αν αυτή διαγνώστηκε έγκαιρα ή με καθυστέρηση,  αν τα κρούσματα μειώνονται σταδιακά, πόσοι έλεγχοι γίνονται και ποιος είναι ο ορίζοντας για έξοδο από το lockdown. 

Ο σημερινός πολίτης είναι περισσότερο από ποτέ εξοικειωμένος με τα  δεδομένα, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης που διανύουμε,  συνεπώς η έλλειψη ή η περιορισμένη διαθεσιμότητα τους, δημιουργεί την αίσθηση της προχειρότητας στην άσκηση της πολιτικής. Είναι επιβεβλημένο λοιπόν να αυξηθεί ποσοτικά και ποιοτικά η ενημέρωση για την εξέλιξη της πανδημίας σε τοπικό επίπεδο, ώστε να ξέρουμε όλοι που βρισκόμαστε, πως βαδίζουμε και που πάμε.