Έπρεπε να απειλήσει η ΕΥΔΑΠ με διακοπή της υδροδότησης του «προσωρινού» (23 χρόνια!) Οικισμού Σεισμοπλήκτων στο στρατόπεδο "Καποτά", για να ξαναθυμηθούμε μετά από αρκετό καιρό την ύπαρξη μια παραγκούπολης στους πρόποδες της Πάρνηθας.
Για όσους δεν γνωρίζουν, στον καταυλισμό αυτό δεν υπάρχουν σεισμόπληκτοι εδώ
και πολλά χρόνια. Διαμένει αδιευκρίνιστος αριθμός κατοίκων, πολλοί από τους
οποίους άποροι και αναξιοπαθούντες, αλλά
όχι μόνο. Ανάμεσα τους είναι γνωστό ότι υπάρχουν παραβατικοί και εγκληματίες,
που χρησιμοποιούν τον καταυλισμό ως προστασία και ορμητήριο.
Είναι αυτονόητο πως κανείς δεν επιθυμεί να μείνουν άνθρωποι χωρίς νερό για
να αναγκαστούν να φύγουν, αυτό είναι απάνθρωπο και θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα
ώστε να μην συμβεί. Εξίσου αυτονόητο θα έπρεπε να είναι όμως, ότι ο καταυλισμός
αυτός οφείλει να αποκτήσει «ημερομηνία λήξης», γιατί η ύπαρξη του αποτελεί
όνειδος για το κράτος, το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία μας γενικότερα.
Δεν είναι μόνο υπόθεση του Δήμου Αχαρνών, περισσότερο αφορά τις υπηρεσίες
της πολιτείας που πρέπει να καταγράψουν τον πληθυσμό που διαμένει και να
εντοπίσουν όλες τις περιπτώσεις που χρειάζονται κοινωνική και στεγαστική βοήθεια.
Είναι λοιπόν απαραίτητο τα αρμόδια υπουργεία να συνεργαστούν με τον Δήμο,
ώστε να διαμορφωθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο απογραφής, υποστήριξης των
αδυνάτων, διάλυσης του καταυλισμού και μετέπειτα χρήσης του χώρου.
Σε κάθε περίπτωση και κάτω από οποιοδήποτε σχεδιασμό, το μόνο σίγουρο είναι
ότι οφείλουμε επιτέλους να μην αποστρέψουμε το βλέμμα μας για άλλη μια φορά από
το πρόβλημα. Αλλιώς, η πληγή θα συνεχίζει
να υπάρχει και να γίνεται χειρότερη χρόνο με το χρόνο.