Η Πορεία προς τη Συνδιάσκεψη
Υπήρχε μια αξιόλογη πρωτογενής παραγωγή θέσεων στους τομείς του ΠΑ.ΣΟ.Κ αυτό που έχω να παρατηρήσω είναι ότι η οριζόντια επεξεργασία αυτών των θέσεων και εντός του Πα.Σο.Κ και στο πλαίσιο της Συμπαράταξης δεν ήταν αυτή που έπρεπε με αποτέλεσμα το τελικό αποτέλεσμα να μοιάζει με αυτό που λέμε "πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ειρημένοι" . Ο διάλογος με την κοινωνία άργησε να ξεκινήσει , χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος για αυτό, ενώ η μέχρι τώρα διαδικτυακή προσέγγιση δεν είναι φιλική και ενθαρρυντική προς τη ανταλλαγή απόψεων. Βεβαίως αυτά είναι θέματα που διορθώνονται , νομίζω ότι πρέπει να δούμε τη συνδιάσκεψη ως αφετηρία και όχι ως τερματισμό.
Η Πορεία μετά τη Συνδιάσκεψη
Η πρόεδρος έκανε μια γενναία πρόταση προς το Ποτάμι, το Κιδησό και κάθε ενδιαφερόμενο που αν γίνει αποδεκτή , στο πολιτικό πλαίσιο της σοσιαλδημοκρατίας, περιλαμβάνει και την εκλογή νέου προέδρου από τη βάση.
Αν δεν καταστεί εφικτό κάτι τέτοιο και παραμείνουμε με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη ως έχει (ΠΑΣΟΚ - Δημάρ- Κινήσεις) τότε αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαμορφώσουμε ένα νέο οδικό χάρτη ώστε να δώσουμε μια οριστική μορφή, για τα επόμενα χρόνια τουλάχιστον, σε αυτό που λέμε δημοκρατική και προοδευτική παράταξη, μαζεύοντας όλες τις προσπάθειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα σε ένα λειτουργικό και αποδοτικό πλαίσιο.
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι κατά τη γνώμη μου:
(1) Η συνέχιση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ως ένα ανοικτό και ελεύθερο φόρουμ επικοινωνίας των συνιστωσών δυνάμεων με την κοινωνία και μεταξύ τους.
(2) Το Πα.Σο.Κ που είναι ο βασικός κορμός της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα να τελειώσει με τις εκκρεμότητες της πολιτικής και οργανωτικής του μετεξέλιξης, μέσα από ένα συνέδριο στο οποίο θα συζητηθούν όλα από την αρχή, πολιτικά και οργανωτικά. Οι τάσεις - ρεύματα - συνιστώσεις , η σχέση με τη Ανοιχτή Δημοκρατική Συμπαράταξη, τα νεα καθοδηγητικά όργανα συμβατά με τη νέα δομή και φυσικά όνομα - σύμβολα (που κατά τη γνώμη μου είναι τα μόνα που δεν φταίνε σε τίποτα).
Διακήρυξη - Θέσεις
Σε ότι αφορά τη διακήρυξη θεωρώ ότι είναι ελπιδοφόρα , εμφανίζει μια περιβάλλουσα που σαφώς μας διαχωρίζει τόσο από τη νεοφιλελεύθερη δεξιά όσο και από τη λαϊκίστική αριστερά σε όποια διάσταση θελήσει κάποιος να την αναλύσει και είναι επαρκώς ευρύχωρη σε όλους όσους θέλουν να ενώσουν τις προσπάθειες τους για να δυναμώσει η δημοκρατική και προοδευτική παράταξη. Το κυρίαρχο ζήτημα όμως και αυτό δεν είναι τόσο θέμα μιας διακήρυξης που από τη φύση της είναι στατική, αλλά αφορά και τις επιμέρους θέσεις μας και εντέλει την καθημερινή επικοινωνία μας με την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, είναι η αντιμετώπιση μια λαϊκίστικής αριστεράς που κυβερνάει μια χώρα μέλος της Ε.Ε , με τις κανονικότητες που αυτό σημαίνει στο πολιτικό σύστημα, έχοντας αποβάλει τα ακραία στοιχεία της και βλέπει την επιβίωση ως της εντός του χώρου που ορίστηκε στη δική μας διακήρυξη.
Πως απαντάμε λοιπόν σε αυτή τη κίνηση και στις εκ των πραγμάτων επικαλύψεις πολιτικών απόψεων, θέσεων και προτάσεων που εμφανίζονται και θα εμφανίζονται πιστεύω σε μεγαλύτερο βαθμό; Κατά τη γνώμη μου δεν θα πρέπει να υποχωρούμε εμείς από τις θέσεις μας πηγαίνοντας δεξιότερα επειδή μπορεί να τις εκφέρει ο Σύριζα για τους δικούς του σκοπούς. Αυτό είναι ένα λάθος που κάναμε αρκετά συχνά στο παρελθόν και συνεχίζουμε να κάνουμε και τώρα. Ας απολογηθούν εκείνοι για τις μεταλλάξεις τους, να κατοχυρωθούμε εμείς ως η σοβαρή και υπεύθυνη προοδευτική πολιτική δύναμη που δημιουργεί πραγματικές ελπίδες. Θα έλεγα επίσης να τολμήσουμε να προσεγγίσουμε τους δρόμους της σοσιαλδημοκρατίας που χρειάζεται ένα κανονικό ευρωπαικό κράτος και όχι ένα κράτος σαν την Ελλάδα ψάχνει την έξοδο από την κρίση και τη μετα-μνημονιακή της πορεία. Δρόμοι οι οποίοι ενδεχομένως χρειάζεται να πάρουν αριστερή στροφή και εκεί πιστεύω βασίζεται η προσέγγιση που βλέπουμε να συμβαίνει μεταξύ κάποιων Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Σύριζα. Αφού απέτυχαν ως ριζοσπάστες αριστεροί προσπαθούν να πλασαριστούν διεθνώς και στην Ελλάδα ως ριζοσπάστες σοσιαλδημοκράτες, θα τους αφήσουμε;