Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω εκφράζοντας έναν "κομματικό Πατριωτισμό" ως Γραμματέας του τομέα Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Ο λόγος που το κάνω είναι ότι αρκετές φορές στις διάφορες ημερίδες και τον δημόσιο διάλογο βλέπω να μιλάνε για έργα ορόσημα όπως η Διαύγεια, το Open Gov , το Taxis τα ΚΕΠ και πολλά άλλα, λες και έγιναν μόνα τους, χωρίς να πέρασαν κυβερνήσεις που είχαν τις ανάλογες προτεραιότητες.
Οφείλω λοιπόν να υπογραμμίσω προς όλες τις κατευθύνσεις και ιδιαίτερα προς όλους έχουμε πολιτική συμμετοχή στο εγχείρημα της ενωμένης κεντροαριστεράς, ότι ήταν το ΠΑΣΟΚ εκείνο το κόμμα που στην κυριολεξία «επέβαλλε», τη θεματολογία της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και των Τ.Π.Ε στην Ελληνική πολιτική ζωή, από την αρχή, από τη δεκαετία του 80 ακόμα.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ παρά τις πολύ δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπισε όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, λίγο πριν τη βέβαιη χρεοκοπίας της, ξεκίνησε ένα φιλόδοξο σχέδιο μεταρρυθμίσεων του κράτους με άξονα την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και τις Τ.Π.Ε, έχοντας αντιληφθεί την αυξημένη σημασία που είχαν για την προοπτική της πατρίδας μας. Από τότε, το 2009 – 2010 πριν γίνουν κοινός τόπος όλα αυτά τα ζητήματα γιατί σήμερα όλοι , σε όλο τον κόσμο μιλάμε και συζητάμε για τον Ψηφιακό Μετασχηματισμό της οικονομίας, της κοινωνίας και της δημόσιας διοίκησης.
Τώρα νομίζω πως είναι κοινή διαπίστωση, όλων μας ανεξάρτητα από πολιτικό ή κομματικό προσανατολισμό ότι η αδυναμία υλοποίησης των ψηφιακών στρατηγικών κατά τη διάρκεια της κρίσης που ζούμε μας στοίχισε πανάκριβα. Είναι απορίας άξιο πως η Ελλάδα δεν άδραξε την ευκαιρία να κάνει άλματα στην Ηλεκτρονική διακυβέρνηση όταν αυτό χρειαζόταν να κάνει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο για να ξεπεράσει το μεγάλο πρόβλημα αποτελεσματικότητας που έχει στη δημόσια διοίκηση και αυτοδιοίκηση.
Κοιτώντας λοιπόν προς το μέλλον , γιατί αυτό πρέπει να κάνουμε, ας έχουμε στο νου μας ότι θα μπορούσαμε σήμερα να είμαστε κοντά στο επίπεδο της Εσθονίας, ίσως όχι από επιλογή αλλά σίγουρα από ανάγκη.
Μια Εσθονία που σήμερα που μιλάμε αναλαμβάνει την Προεδρία τη Ε.Ε έχοντας ως προτεραιότητα την ολοκλήρωση της ψηφιακής αγοράς και την καθιέρωση της ελευθερίας διακίνησης δεδομένων ως την 5η ελευθερία της Ένωσης.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα λοιπόν από δω και πέρα: Που είμαστε , που θέλουμε να φτάσουμε και πως;
Που είμαστε; Τόσο η διαίσθηση όσο και τα δεδομένα μας λένε ότι είμαστε στάσιμοι.
Ανήκουμε σε εκείνες τις χώρες που έχουν δυνατότητες αλλά δεν τις αξιοποιούν αποδοτικά.
Που θέλουμε να φτάσουμε; Θέλουμε να φτάσουμε και να παραμείνουμε σε εκείνη την ομάδα των ώριμων ψηφιακά κρατών, που παρακολουθούν τις εξελίξεις και δίνουν ποιοτικές, ασφαλείς και αδιάλειπτες υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης στους πολίτες. Για τον στόχο αυτό υπάρχουν καλά και κακά νέα. Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει τεράστιο απόθεμα τεχνικών λύσεων και επιχειρηματικών διαδικασιών που αν εφαρμοστούν επαρκώς μπορούν να μας πάνε γρήγορα μπροστά. Είτε μιλάμε για την κεντρική διοίκηση είτε για την αυτοδιοίκηση. Τα κακά νέα είναι αυτές οι λύσεις και οι διαδικασίες αλλάζουν τόσο γρήγορα που αν δεν το προσέξεις μπορείς να χάσεις έδαφος και να υποβαθμιστείς.
Πως θα φτάσουμε στο στόχο μας:
Καταρχήν πρέπει να τον έχουμε ως ξεκάθαρα διατυπωμένο Εθνικό αναπτυξιακό στόχο. Σήμερα όλες οι πολιτικές δυνάμεις παίρνουν όρκους «Ψηφιακής Αγάπης». Θετικό είναι ,αλλά χρειάζονται και άλλα πράγματα.
Χρειάζεται στενή διασύνδεση με τις ευρωπαϊκές πολιτικές για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και το ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους και της οικονομίας
Χρειάζεται συνεχής παρακολούθηση με δείκτες, όχι μόνο Ευρωπαϊκούς αλλά και δικούς μας, ενδογενείς, που θα αφορούν την ποιότητα εφαρμογής των όποιων σχεδιασμών κάνουμε.
Χρειάζεται άριστη διαχείριση των αλλαγών που συμβαίνουν στην τεχνολογική βάση και στα επιχειρησιακά μοντέλα οργάνωσης.
Μπορεί από αυτά που λέω να βγαίνει μια πολιτική ουδετερότητα σε ότι αφορά την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Σε μεγάλο βαθμό ξέρετε, υπάρχει γιατί το κράτος σήμερα οφείλει να είναι ψηφιακό ανεξάρτητα από το εύρος και τον προσανατολισμό που κάθε κόμμα πιστεύει ότι πρέπει να έχει.
Από την άλλη όμως υπάρχουν δυο τομείς στους οποίους μπορούμε με ασφάλεια να διαχωρίσουμε πολιτικές προτεραιότητες μεταξύ των κομμάτων
Ο πρώτος είναι ο βαθμός που τελικά εφαρμόζουν ή ελέγχουν για την εφαρμογή τους όλα όσα συζητάμε. Για τον απλούστατο λόγο ότι όσο τα πράγματα δεν αλλάζουν προς την αυτονόητη κατεύθυνση, τόσο διατηρούνται οι γνωστές σε όλους μας παθογένειες της δημόσιας διοίκησης στην Ελλάδα.
Ο δεύτερος είναι κατά πόσο αξιοποιείται η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση για να δώσει επιπλέον δικαιώματα, δημοκρατικές και κοινωνικές δυνατότητες στον πολίτη στην Ελλάδα και ολόκληρο τον κόσμο. Υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες για να υλοποιηθούν τα οράματα και να δικαιωθούν οι αγώνες όλων όσων πίστεψαν και πιστεύουν ότι οι σύγχρονες κοινωνίες μπορεί να είναι και αλλιώς , να είναι σοσιαλιστικές.
Μπορώ να πω πολλά πάνω σε αυτό, αλλά θα ήθελα να ολοκληρώσω την παρέμβαση μου με κάτι πιο πρακτικό, λέγοντας ότι αν θέλουν τα κόμματα να βάλουν την Ηλεκτρονική Διακυβέρνησης στο DNA της δημόσιας διοίκησης, ο καλύτερο τρόπος είναι να τη βάλουν στο DNA της δικής τους διοίκησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου