Ποια Επόμενη Μέρα για την Ελλάδα;

Εδώ και 8 χρόνια, από το ξέσπασμα της κρίσης, όλοι μας λίγο ως πολύ είχαμε αναγάγει την “έξοδο από τα μνημόνια” σε εκείνο το ορόσημο, που θα σηματοδοτούσε την εκκίνηση μιας καλύτερης εποχής για την πατρίδα μας.

Όχι πια όμως. Αν κάτι κατάφερε η κυβέρνηση Σύριζα-Ανελ, είναι να μετατρέψει σε ορόσημο την επερχόμενη αποχώρηση της. Ούτε τα πιο αφοσιωμένα στον Σύριζα κομματικά στελέχη δεν τολμούν να σηκώσουν τη σημαία της "καθαρής εξόδου",  και πως θα μπορούσαν άλλωστε όταν: 

Επέφεραν με δική τους ευθύνη τρίτο μνημόνιο, το οποίο εφάρμοσαν με υπερβάλλον φορολογικό ζήλο, πνίγοντας την ανάπτυξη και υποβαθμίζοντας την ανάκαμψη της απασχόλησης. 

Συνομολόγησαν λιτότητα διαρκείας μέχρι το 2060, με υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα χωρίς μείωση χρέους. 

Διεύρυναν το χάσμα των γενεών, με τους νεότερους εργαζόμενους να πληρώνουν αναλογικά περισσότερες εισφορές για μικρότερες συντάξεις, υπάρχουσες και μελλοντικές. 

Οδήγησαν σε κρίση και αφελληνισμό το τραπεζικό σύστημα, ενώ με την πολιτική τους στα κόκκινα δανεια εκθέτουν τους δανειολήπτες σε κίνδυνο.

Υποθήκευσαν τη δημόσια περιουσία της Ελλάδας για 100 χρόνια κ.α   
Το μελανό στίγμα που αφήνει στην Ελλάδα του 21ου αιώνα η οικονομική διαχείριση της απερχόμενης κυβέρνησης, γίνεται ακόμα πιο έντονο όταν συμπεριλάβουμε τις επιπτώσεις της ευρύτερης διαχειριστικής ανεπάρκειας που την χαρακτήρισε και οδήγησε: 

Σε αυξανόμενη ανασφάλεια του πολίτη για τη ζωή και την περιουσία του. Είτε πρόκειται για την αστυνόμευση είτε για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, βιώσαμε μια πρωτοφανή αναποτελεσματικότητα που δεν ισοσταθμίζεται με καμιά ετεροχρονισμένη παραίτηση. Αποκορύφωμα, η πρόσφατη εγκληματική αμέλεια κατά τη διάρκεια της φονικής πυρκαγιάς στην Ανατολική Αττική, καθώς και η προσβλητική έναντι των νεκρών “επικοινωνιακή διαχείριση” που επιχειρήθηκε από σύσσωμη την κυβέρνηση με πρώτο τον Πρωθυπουργό.

Σε επισφαλή και ενδοτική εξωτερική πολιτική, μακριά από κάθε έννοια Πολυδιάστατης και Ελληνοκεντρικής πολιτικής που εισήγαγε έπειτα από πικρή για τη χώρα μας εμπειρία δεκαετιών ο Ανδρέας Παπανδρέου και ακολούθησαν έκτοτε όλες οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής. Η μονοδιάστατη και υποκείμενη στις εντολές ΗΠΑ και ΝΑΤΟ πολιτική των Κοτζιά-Τσίπρα, κατέληξε στην αποδοχή από μέρους τους μιας κατώτερης έναντι των εύλογων Εθνικών απαιτήσεων και μακροπρόθεσμων συμφερόντων λύσης του Σκοπιανού. Λύση που δεν πρέπει και δεν θα γίνει αποδεκτή από τον Ελληνικό λαό και το Κοινοβούλιο του. Είναι επίσης έκδηλο το γεγονός ότι η Ελλάδα αδυνατεί να αποκομίσει απτά οφέλη έναντι της Τουρκίας, η οποία βρίσκεται ακόμα σε κατάσταση έντασης με τους παραδοσιακούς της συμμάχους. 

Σε απαξίωση των Θεσμών, από ανθρώπους που αναζητούν την εξουσία πέρα από τα όρια της δημοκρατικής εντολής σε κυβέρνηση και βουλή. Η απόπειρα δημιουργίας νέων διαπλεκόμενων συμφερόντων και η εργαλειοποίηση της δικαιοσύνης, έδωσαν σαφή δείγματα αντιδημοκρατικής νοοτροπίας και πρακτικής. 
Η πέρα απο κάθε απαισιόδοξη εκτίμηση αποτυχία αυτής της ψευδεπίγραφα αριστερής κυβέρνησης, απειλεί τελικά να απομειώσει το εύρος και τις δυνατότητες μιας μελλοντικής προοδευτικής πολιτικής, απέναντι σε μια δεξιά παράταξη που δυστυχώς παραμένει τροχοπέδη στην εξέλιξη της χώρας μας.

Δεν χρειάζεται καν, αν και είναι πάντα χρήσιμο, να καταφύγει κανείς στην σύγχρονη Ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα για να διακρίνει τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ της συντηρητικής και προοδευτικής πολιτικής στην Ελλάδα.

Λίγα χρόνια μας χωρίζουν από την κυβέρνηση Καραμανλή της Ν.Δ που οδήγησε τη χώρα μας στο χείλος της καταστροφής, πιο πρόσφατη είναι η εμπειρία της Ν.Δ του Σαμαρά που γέννησε το χάος του “αντιμνημονίου” και πάγωσε ως κυρίαρχος κυβερνητικός εταίρος σωρεία μεταρρυθμίσεων.
Κανείς δεν περιμένει από τη Ν.Δ του Μητσοτάκη τίποτε περισσότερο από το μικρότερο έναντι του Σύριζα κακό, γεγονός που υπογραμμίζει την ανάγκη υπέρβασης του σημερινού πολιτικού τέλματος.
Η επόμενη μέρα ξεκινάει με τις επόμενες εκλογές οι οποίες μπορούν να δώσουν το έναυσμα για την ριζική και θετική αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος. Στόχος είναι να απελευθερωθούν εκείνες οι δυνάμεις που θα άρουν, αναγκαστικά σε βάθος χρόνου, το αρνητικό πλαίσιο που έχει  τεθεί στην πατρίδα μας.
  
Η ανατροπή των συσχετισμών είναι η μόνη απάντηση, σε όσους υπονόμευσαν το μέλλον της Ελλάδας για να κρατήσουν εξουσία στα χέρια τους. Όλοι γνωρίζουμε τι πρέπει να γίνει, η ανεξάντλητη Προοδευτική και Δημοκρατική παράταξη έχει αποδείξει ότι μπορεί να γίνει η Αλλαγή που έχει ανάγκη η χώρα μας.